سالروز عقد اخوت ميان پیامبر (صلی الله علیه وآله) و امیرالمؤمنین(علیه السلام)

ماجرای عقد اخوّت پیامبر(صلی الله علیه وآله) با امام علی(علیه السلام) چیست؟

پاسخ : اخوت اسلامى و پیوند برادرى از اصول اجتماعى آیین اسلامى است. پیامبر اسلام به صورت هاى مختلف و گوناگون در ایجاد و استوار ساختن این پیوند، کوشش نموده است. از آن جمله پس از ورود به مدینه تصمیم گرفت میان مسلمانان مهاجر و انصارپیمان برادرى منعقد سازد، به این منظور روزى در اجتماع مسلمانان بپاخاست و فرمود: «تآخوا فى اللهاخوین اخوین»؛ (در راه خدا، دو تا دوتا برادر شوید). آنگاه مسلمانان دوبدو دست یکدیگر را به عنوان برادرى فشردند و بدین ترتیب وحدت و همبستگى بین آنان استوارتر گردید.
البته در این پیمان نوعى هماهنگى و تناسب افراد با یکدیگر از نظر ایمانو فضیلت و شخصیت اسلامى رعایت مى‏ شد. این معنا با دقت در وضع و حال افرادى که با هم برادر شدند به خوبى روشن مى‏ گردد.
پس از آنکه براى هر یک از حاضران برادرى تعیین گردید، على(علیه السلام) که تنها مانده بود، با چشمان اشکبار به حضور پیامبر عرض کرد: بین من و کسى پیوند برادرى برقرار نساختى. پیامبر فرمود: تو برادر من در دو جهان هستى.(1) آنگاه بین خود و على(علیه السلام) عقد برادرى خواند.(2) این موضوع میزان عظمت و فضیلت على(علیه السلام) را به خوبى نشان مى‏ دهد و روشن مى‏ سازد که وى تا چه حد به رسول خدانزدیک بوده است.(3)

منبع: پايگاه اطلاع رساني دفتر آيت الله مكارم  شيرازي

پی نوشت:
(1). الحاکم النیشابورى، المستدرک على الصحیحین، اعداد: عبدالرحمن المرعشى، چاپ اول، بیروت، دارالمعرفه، 1406 ه.ق، ج 3، ص 14.
(2). ابن عبدالبر، الاستیعاب فى المعرفه الاصحاب، چاپ اول، بیروت، داراحیأ التراث العربى، 1328 ه.ق، ج 3، ص 35.
(3). گردآوری از کتاب: سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، موسسه امام صادق(علیه السلام)، قم، 1390 ش، چاپ بیست و سوم، ص 41.

دلم قرار نمي گيرد از فغان بي تو

سپند وار زكف داده ام عنان بي تو

ز تلخ كامي دوران نشد دلم فارغ

زجام عشق لبي تر نكرد جان بي تو

نسيم صبح نمي آورد ترانه ي شوق

سر بهار ندارند بلبلان بي تو

لب از حكايت شبهاي تار مي بندم

اگرامان دهدم چشم خونفشان بي تو

چو شمع كشته ندارم شراره اي به زبان

نمي زند سخنم آتشي به جان بي تو

ز بي دلي و خموشي چو نقش تصويرم

نمي گشايدم از بي خودي زبان بي تو

عقيق سرد به زير زبان تشنه نهم

چو يادم آيد از آن شكرين دهان بي تو

گزارش غم دل را مگر كنم چو امين

جدا از خلق به محراب جمكران بي تو

مقام معظم رهبري

از هجر تو طبیعت ما گریه می کند.

چشم تمام آینه ها گریه می کند.

چشم انتظار آمدنت شیر خواره‌ای است.

گهواره‌ای به کرب و بلا گریه می کند.

پای سه ساله‌ای که پر تاول آمده است.

دارد به اشک و دعا گریه می کند.

در علقمه به خاطر تو مشک پاره ای

دارد کنار دست جدا گریه می کند

گودال سرخ روز عطش نعره می کشد

از روضه های خون خدا گریه می کند.

امام علی عليه ‏السلام :
مَن أحَبَّ شيئاً لَهِجَ بِذِكرِهِ؛
هركه چيزى را دوست بدارد، ياد آن ورد زبانش شود.
غرر الحكم ، ح7851

امام حسين عليه ‏السلام :
لا يَكْمُلُ الْعَقْلُ اِلاّ بِاتِّباعِ الْحَقِّ؛
عقل، جز با پيروى از حق، كامل نمى‏ شود.
اعلام الدين، ص 298

امام علی علیه السلام :

عـَلَيـْكـُمْ بـِكـِتـابِ اللّهِ، فـَاِنَّهُ الْحـَبـْلُ الْمـَتينُ وَالنُّورُ الْمُبينُ، وَالشِّفاءُ النّافِعُ وَالرِّىُّ النّاقِعُ وَالْعِصْمَةُ لِلْمُتَمَسِّكِ وَالنَّجاةُ لِلْمُتَعَلِّقِ؛
تمسك كنيد به كتاب خداوند، زيرا اين كتاب طنابى است محكم و نورى است آشكار و شفايى است سـودمـند، و چشمه اى است سيراب كننده، نگهبان براى كسى است كه به او تمسك جويد و نجات براى كسى است كه به آن درآويزد.

نهج البلاغه: خ 155، ص 490