چندی است که متاسفانه علیرغم نظر مراجع تقلید، برخی هفتم صفر را که شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام است ، به عنوان میلاد امام کاظم علیه السلام جشن می گیرند، که مورد اعتراض مراجع نیز واقع شده است. باد دقت کرد اولاً حرمت ماه محرم و صفر(عزاداری) باید حفظ شود. ثانیاً بر فرض که در خانه حضرت زهرا سلام الله علیها  فرزندی متولد شود و در همان روز فرزند دیگری به شهادت برسد ، به طور قطع و یقین عزای شهید را مقدم می دارند.

علاوه بر آنکه در عتبات عالیات و حتی خود کاظمین هفتم صفر را به عنوان شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام عزا اعلام کرده و پارچه سیاه نصب می کنند .

اما میلاد امام کاظم علیه السلام طبق نظر شیخ کلینی و مرحوم صفا در کتاب بصائر الدرجات ، و مرحوم برقی در کتاب محاسن، بعد از ایام حج بیان شده است.

ابوبصیر چنین می گوید با امام صادق علیه السلام حج را به جا آوردیم. هنگام برگشت به مدینه در “قیطفه ابواء” خبر میلاد امام کاظم علیه السلام به ما رسید. پس میلاد امام کاظم علیه السلام در دهه سوم ذی الحجه بوده است (فاصله مکه تا مدینه حدود ده روز طی می شود و ابواء هم تقریبا وسط آن قرار دارد.و اگر امام صادق علیه السلام روز پانزدهم از مکه خارج شده باشند ، میلاد امام کاظم علیه السلام در دهه سوم ذی الحجه واقع خواهد شد.)

درسنامه ایام غدیریه،گروه پژوهش ستاد غدیریه،ص 118

حدیث ثقلین دلیل بسیار گویا و با مفهوم بر عصمت، افضلیت و هم طراز بودن اهل بیت علیهم السلام با قرآن است.پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به طور مکرر در مکان های مختلف به بیان گوناگون، این حدیث را مطرح نمودند و بسیاری از اصحاب آن را نقل کردند و از متواترات قطعی الصدور می باشد. از آن جمله در 12 ذی الحجه در مسجد خیف در خطبه ای مطرح فرمودند. و همچنین امام باقر علیه السلام فرمودند : در منا این حدیث تکرار شده است. متن این حدیث این گونه است: یا ایها الناس اِنّی تارِکٌ فیکُمُ الثِّقْلَینِ ما اِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُوا ابداکتابَ اللهِ  وَ عِتْرَتی اَهْلَ بَیْتی  فانهما لَنْ یَفْتَرِقا حَتّی یَرِدا عَلیّ الْحَوضِ(فلا تقدموها فتهلکوا).1

ای مردم من از بین شما رحلت خواهم کرد و برای شما دو گوهر گران‌بها باقی خواهم گذاشت که اگر به آن دو چنگ بزنید ،هرگز گمراه نمی‌شوید یکی قرآن است و دیگر عترت من، اهل بیت من  و بدانید آن دو تا قیامت از هم جدا نخواهند شد تا در کنار  حوض کوثر مرا ملاقات کنند. (پس بر آنها سبقت نگیرید که هلاک خواهید شد.)

درسنامه ایام غدیریه،گروه پژوهش ستاد غدیریه،ص 21

روز دهم ذی الحجه و عید قربان و یکی از چهار عید مهم اسلامی(غدیر، فطر،جمعه و قربان) است که برای شرافت یافتن و عید بودن آن جهات مختلفی طکر شده است، مانند:

ولیمه ولادت امیرالمؤمنین علیه السلام

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:… حضرت ابوطالب پس از ولادت فرزند عزیزشان علی علیه السلام ولیمه ای عظیم برپا نمودند که شامل 300 شتر و 10000 گاو و گوسفند بود.حضرت ابوطالب پس از تهیه ولیمه فرمود: ای مردم هرکس می خواهد از طعام فرزندم علی علیه السلام استفاده کند، هفت بار خانه خدا را طواف کند، سپس به فرزندم علی علیه السلام سلام کند و وارد شود که خدای عزوجل علی را شرافت داده است. کار بزرگ ابوطالب باعث شد که بعد از آن یوم نحر (عید قربان)شرافت پیدا کند.1

آمادگی حضرت آدم علیه السلام جهت لقاء

جبرئیل به حضرت آدم علیه السلام امر نمود تا در ادامه اعمال حج موی سر خود را کوتاه نماید2و آماده ملاقات شود.3

حضرت ابراهیم علیه السلام و قربانی جایگزین

حضرت ابراهیم علیه السلام در نظر داشت فرزندش اسماعیل را طبق فرمان الهی قربانی کند اما خداوند او را معاف نمود. در این حال حضرت ابراهیم علیه السلام محزون شد و گفت: خدایا میخواستم با حزن و اندوه و اشک و آه به واسطه قربانی فرزندم تقرب جویم و از آن محروم شدم. خداوند متعال جبرئیل را فرستاد تا مصائب حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام را برای ابراهیم علیه السلام بخواند. جبرئیل مصائب کربلا را خواند و ابراهیم علیه السلام اشک ریخت. خداوند فرمود: ای ابراهیم این حزن و اندوه و اشک تو بر امام حسین علیه السلام جایگزین ذبح فرزندت اسماعیل شد و به تقرب و کمالات نائل شدی! و این همان معنای ذبح عظیم است.4

تجلی نور خداوند بر موسی علیه السلام

پس از مناجات چهل شبانه روزی حضرت موسی علیه السلام در کوه طور،خداوند متعال در روز عید قربان با نور خود بر او تجلی نمود و الواح تورات به ایشان اعطا شد.5

درسنامه ایام غدیریه،گروه پژوهش ستاد غدیریه،صص16-17

1.امالی طوسی، ص709

2. تفسیر قمی،ج1،ص45

3.الکافی،ج4،ص549

4. الخصال،ج1،ص58

5.تفسیر صافی،ج3،ص317

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:ان الله تعالی اَمرَهم بِسَدِّ الابواب و استثنا منهم رسوله و انتم نفس رسول الله 1

یکی از فضایلی که به صورت قطعی و متواتر از شیعه و سنی درباره حضرت علی علیه السلام نقل شده است ماجرای سد الابواب است. مرحوم علامه مجلسی وقوع آن را در نهم ذی الحجه دانسته است.

در زمان رسول خداصلی الله علیه و آله وقتی که مسجد النبی ساخته شد عده ای از اصحاب و بنی هاشم خانه های خود را به گونه ای قرار دادند که یک درب آن به مسجد باز می شد تا بتوانند سریعتر به مسجد بیایند و گاهی هم با حالت جنابت و حیض و نفاس وارد می شدند و این امر باعث می شد تا قداست مسجد از بین برود تا اینکه در روز نهم ذی الحجه سال اول هجرت، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله امر فرمود: همه  اصحاب درب خانه های خود را که به سمت مسجد باز می شد ببندند. غیر از خانه خود و خانه علی ز که اجازه دادند باز بماند. عباس عموی پیامبر  و دیگران نزد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمده و گفتند : ای رسول خدا چرا علی را داخل کرده و ما را خارج نمودی؟ پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم  فرمودند: این کار به امر خدا بوده و باید تسلیم حکم خدا باشید، این جبردیل است که از طرف خدا به من امر کرد علی را ساکن کنم و شما را خارج کنم.

حتی بعضی اصحاب تقاضا کردند که روزنه ای از منزلشان به سمت مسجد باز بگذارن که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم اجازه ندادند.

مرحوم ابن شهر آشوب این حدیث را از حدود 30 نفر از اصحاب نقل کرده است.

1.بحارالانوار/ج39/ص23

درسنامه ایام غدیریه،گروه پژوهش ستاد غدیریه،ص 11