در مقام علم و یقین ، چنان که علم امام لدنی است ، نه کتابی و تحصیلی رشته علمی که خدای عالم به قلب خاتم الانبیاء و دودمانش انداخت که در قرآن می فرماید : ((از نزد خود به او علم دادیم )) به علی عله السلام و حسن و حسین داد به زینب هم عنایت فرمود .

مجلله زینب سلام الله علیها از همان ابتدایی که خداوند او را آفرید ، روح لطیفش را چشمه علمی از همان علم لدنی قرار داد . اینها کوچک و بزرگ ندارند .

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص23

روایت شیخ بزرگوار صدوق را در کتاب ((اکمال الدین )) و شیخ طوسی را در کتاب ((غیبت )) مورد مطالعه قرار دهید ! این دو تن به صورت مسند از احمد بن ابراهیم روایت می کنند که گفت :

((در سال 282 بر حکیمه دختر حضرت جواد الائمه امام محمد تقی علیه السلام وارد شدم و از پس پرده با او صحبت کرده از دین و آیین او پرسیدم و او نام امام خود را برده گفت : فلانی پسر حسن . به او عرض کردم : فدایت شوم ، آیا آن حضرت را به چشم خود دیده اید یا اینکه از روی اخبار و آثار می گویید ؟ گفت :

از روی روایتی که از حضرت عسکری علیه السلام به مادرش نوشته شده است . گفتم : آن مولود کجاست ؟

گفت : پنهان است . گفتم : پس شیعه چه کنند و نزد چه کسی مشکلات خویش را بازگو نمایند ؟ گفت : به جده ، مادر حضرت عسکری . گفتم : آیا به کسی اقتدا کنم که زنی وصایت او را بر عهده دارد ؟ گفت : به حسین بن علی علیه السلام اقتدا کن که در ظاهر به خواهرش زینب سلام الله علیها وصیت کرد و هر گونه دانشی که از حضرت سجاد علیه السلام بروز می کرد ، به حضرت زینب سلام الله علیها نسبت داده می شد تا بدین گونه جان حضرت سجاد علیه السلام محفوظ بماند . . .

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص23

زینب کبری سلام الله علیها اعلا درجه رضا و تسلیم را دارا و حایز بود . زنی که شوهرش بحرالجود ، عبدالله بن جعفر ، بود و خانه اش بعد از منزل خلفا و ملوک در درجه اول عظمت بود و ارباب حوایج همواره در آن بیت الشرف تجمع داشته و برای خدمت ، کمر بسته ، آماده و فرمانبردار بودند - با این حال برای کسب رضای خدا از همه آنها صرف نظر کرد و از مال و جاه و جلال دنیوی به کلی چشم پوشید . حتی از شوهر (البته ، با رضای او) و نیز از اولاد و خدم و حشم چشم پوشید و به کمک برادرش امام حسین (علیه السلام ) شتافت تا دین خدا را نصرت کند و برای جلب رضایت حق ، تن به اسارت داد ، تا آن که به مقامات عالیه نایل گردید .

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص22

مرحوم سید نورالدین جزایری (ره ) در مورد شباهت حضرت زینب (س ) به پدر بزرگوار خود چنین نوشته است :

غالبا کلیه پسر شباهت به پدر ، و دختر شباهت به مادر پیدا می کند ، به جز حضرت فاطمه زهرا(س ) : ((کانت مشیتها مشیه ابیها رسول الله و منطقها کمنطقه )) . و نیز حضرت زینب (س ) که ((منطقها کمنطق ابیها امیرالمؤ منین علیه السلام )) بود .

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص21

جالب اینکه شباهت حضرت زینب (س ) به حضرت خدیجه (س ) از امیرمؤ منان علی (ع ) نیز نقل شده است ، چنان که در روایت آمده است :

وقتی که اشعث بن قیس از حضرت زینب (س ) خواستگاری کرد ، حضرت علی (ع ) بسیار دگرگون و خشمگین شد ، و با تندی به اشعث فرمود :

((این جراءت را از کجا پیدا کرده ای که زینب (س ) را از من خواستگاری می کنی ؟ ! زینب (س ) شبیه خدیجه (س ) ، پروریده دامان عصمت است ، شیر از دامان عصمت خورده ، تو لیاقت همتایی از او را نداری ، سوگند به خداوندی که جان علی در دست او است ، اگر بار دیگر این موضوع را تکرار کنی ، با شمشیر جوابت را می دهم ، تو کجا که با یادگار حضرت زهرا (س ) همسر و همسخن شوی ؟ ! ))

همچنین از پاره ای روایت فهمیده می شود که به خاطر شباهتی که حضرت زینب (س ) به خاله پیامبر (ص ) به نام ام کلثوم داشت ، پیامبر(ص ) کنیه او را ((ام کلثوم )) گذاشت .

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص21

روایت شده : که روزی زینب (س ) آیات قرآن را تلاوت می کرد ، حضرت علی (ع ) نزد او آمد ، ضمن پرسشهایی ، با اشاره و کنایه ، گوشه هایی از مصایب زینب (س ) را که در آینده رخ می داده ، به آگاهی او رسانید .

زینب (س ) عرض کرد : ((من قبلا این حوادث را که برایم رخ می دهد ، از مادرم شنیده بودم ))

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص20

از عجایب اینکه زینب (س ) در حدود شش سالگی ، خطبه غرا و طولانی مادرش حضرت زهرا (س ) را که در مسجد النبی ، پیرامون فدک و رهبری امام علی (ع ) ایراد کرد ، حفظ نموده بود ، برای آیندگان روایت می کرد ، با اینکه آن خطبه هم مشروح و طولانی است و هم واژه ها و جمله های دشوار و پر معنی و بسیار در سطح بالا دارد و این از عجایب روزگار است و دیگران آن خطبه را از زینب (س ) نقل نموده اند .

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص20