3. «قاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللهُ بِأَیْدیکُمْ وَ یُخْزِهِمْ وَ یَنْصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنین ‏وَ یُذْهِبْ غَیْظَ قُلُوبِهِم»؛‏[4] با آنها پیکار کنید، که خداوند آنان را به دست شما مجازات می‌کند و آنان را رسوا می‌سازد و سینه گروهى از مؤمنان را شفا می‌بخشد (و بر قلب آنها مرهم می‌نهد). و خشم دل‌هاى آنان را از میان می‌برد.
4. در همین راستا در روایت آمده است؛ صفوان جمال بر امام کاظم(ع) وارد شد، امام به وی فرمود: ای صفوان! همه کارهایت خوب است، مگر یک کار.
صفوان گفت: آن چیست؟!
امام فرمود: کرایه دادن شترانت به هارون الرشید!
صفوان گفت: به خدا سوگند من شترانم را در راه باطل، یا شکار و … به او اجاره ندادم، بلکه برای رفتن به حج این کار را کردم، ضمن این‌که خودم هم همراهشان نشدم و غلامانم را فرستادم.
امام(ع) به صفوان فرمود: شترانت در اجاره او هستند، آیا دوست داری هارون زنده باشد تا شترانت را برگرداند و کرایه‌ات را بدهد؟
صفوان گفت: بلی.
امام فرمود: همین‌که دوست داری او زنده بماند تا شترانت را برگرداند، پس تو با آنها هستی، و کسی که با آنها باشد، جایگاهش جهنم است.[5]

دیده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب تبلیغ

[1]. هود، 18.
[2]. نوح، 26.
[3]. روم، 2، 4.
[4]. توبه، 14، 15.
[5]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 16، ص 259، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1409ق.

صفحات: 1· 2