سوره انسان
(و يطاف عليهم بآنية من فضة و اكواب كانت قواريرا).
در اين آيه به توضيح قسمتى از چگونگى پذيرائى از اين ميهمانان بهشتى خدا و وسائل پذيرائى آنها، و پذيرائى كنندگان پرداخته، مىفرمايد: «و در گرداگرد آنها ظرفهائى سيمين و قدحهائى بلورين مىگردانند» پر از بهترين غذاها و نوشيدنيها
برگزيده تفسير نمونه، ج5، ص: 359
سوره انسان
(متكئين فيها على الارائك لا يرون فيها شمسا و لا زمهريرا).
«هنگامى كه بهشتيان در بهشت هستند ناگهان نورى همچون نور آفتاب مشاهده مىكنند كه صحنه بهشت را روشن ساخته، بهشتيان به رضوان (فرشته مأمور بهشت) مىگويند: اين نور چيست با اين كه پروردگار ما فرموده: «در بهشت نه آفتاب را مىبينند و نه سرما را»؟
او در پاسخ مىگويد: «اين نور خورشيد و ماه نيست، ولى على عليه السّلام و فاطمه عليها السّلام خندان شدهاند و بهشت از نور دندانشان روشن گشته است»!
برگزيده تفسير نمونه، ج5، ص: 359
سوره انسان
(فوَقاهم الله شر ذلك اليوم و لقاهم نضرة و سرورا).
در اين آيه، به نتيجه اجمالى اعمال نيك و نيات پاكى كه «ابرار» دارند اشاره كرده، مىفرمايد: به خاطر اين عقيده و عمل «خداوند آنان را از شرّ آن روز نگه مىدارد و آنها را مىپذيرد در حالى كه غرق شادى و سرورند»
بنابر اين، اگر در دنيا به خاطر احساس مسؤوليت از آن روز بيمناك بودند، خداوند در عوض آنها را در آن روز غرق شادمانى و سرور مىكند.
برگزيده تفسير نمونه، ج5، ص: 358
سوره انسان
(انما نطعمكم لوجه الله لا نريد منكم جزاء و لا شكورا).
اين آيه چهارمين عمل برجسته ابرار را اخلاص مىشمرد، و مىفرمايد: آنها مىگويند: «ما شما را تنها به خاطر خدا اطعام مىكنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم»
برگزيده تفسير نمونه، ج5، ص: 357
سوره انسان
(انما نطعمكم لوجه الله لا نريد منكم جزاء و لا شكورا).
اين آيه چهارمين عمل برجسته ابرار را اخلاص مىشمرد، و مىفرمايد: آنها مىگويند: «ما شما را تنها به خاطر خدا اطعام مىكنيم، و هيچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم»
برگزيده تفسير نمونه، ج5، ص: 357
سوره انسان
(و يطعمون الطعام على حبه مسكينا و يتيما و اسيرا).
سپس به ذكر سومين عمل شايسته آنها پرداخته، مىگويد:
«و غذاى (خود) را با اين كه به آن علاقه (و نياز) دارند به مسكين و يتيم و اسير مىدهند»
برگزيده تفسير نمونه، ج5، ص: 357
سوره انسان
(و يخافون يوما كان شره مستطيرا).
«و از روزى كه شر و عذابش گسترده است بيمناكند»
ترس آنها از شرّ آن روز بزرگ اشاره به ايمانشان به مسأله معاد، و احساس مسؤوليت شديد در برابر فرمان الهى است.
برگزيده تفسير نمونه، ج5، ص: 356