مصاديق بركت در قرآن و روايات

اشخاص با برکت

دختران

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله)  فرمودند:

«نِعمَ الوَلَدُ البَناتُ ؛ مُلطِفاتٌ ، مُجَهِّزاتٌ ، مُؤنِساتٌ ، مُبارَكاتٌ ، مُفَلِّياتٌ .»[1]

«دختران، خوب فرزندانى اند؛ داراى عاطفه، مهيّاكننده، همدم، داراى بركت، و پاكيزه كننده اند.»

در حدیثی دیگر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)  فرمودند:

«رَحِمَ اللّه ُ أبَا البَناتِ ، البَناتُ مُبارَكاتٌ مُحَبَّباتٌ ، وَالبَنونَ مُبَشِّراتٌ ، وهُنَّ الباقِياتُ الصّالِحاتُ .»

«رحمت خدا بر پدرى كه داراى دخترانى است! دختران، داراى بركت و دوست داشتنى اند و پسران، بشارت آورند . دختران، باقيات الصالحات (بازماندگان شايسته)اند.»

قسمتی از پایان نامه خانم خدارحمی

[1]-محمد بن یعقوب، کلینی، کافی، چاپ پهارم، ج6، تهران، نشر دار الکتب الإسلامیه، 1407ق، ص5

مصاديق بركت در قرآن و روايات

اشخاص با برکت

اهل بیت(علیهم السلام)

در روایات بسیاری از مبارک بودن ائمه(علیهم السلام) سخن رفته است و ایشان سبب برکت در زمین و نزول باران معرفی شده اند:

«بِهِم يَعمُرُ بِلادَه و بِهِم يَرزُقُ عِباده و بِهِم نَزَّلَ القَطَرَ مِن السَّماءِ و بِهِم يُخرِجُ بَرَکَاتِ الارضِ»[1]

به سبب آنان، سرزمین های خدا آباد می شود و به خاطر آنان، بندگان خدا روزی می برند و به سبب آنان، خداوند از آسمان، باران می فرستد و برکت های زمین را می رویاند.

قسمتی از پایان نامه خانم خدارحمی

[1]-محمد باقر، مجلسی، همان کتاب، ج36، ص254

مصاديق بركت در قرآن و روايات

اشخاص با برکت

حضرت محمد(صلی الله علیه و ءاله)

قرآن پیامبر را دارای کوثر می داند: «إِنَّا أَعطَينَاکَ الکَوثَر»[1] که به معنای برکت و خیر فراوان است.[2]

افزون بر این می توان گفت آیاتی که از نزول قرآن مبارک بر پیامبر یاد می کند همچون:«کِتَابٌ أَنزَلنَاهُ إِلَيکَ مُبَارَکٌ»[3] به گونه ای بر برکت وجود پیامبر نیز دلالت دارد.

قسمتی از پایان نامه خانم خدارحمی

[1]- کوثر (108) آیه 1
[2]- محمد بن حسن، طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیر عاملی، ج10،بیروت،انتشارات دار احیاء التراث العربی،ص 417؛ ابو عبدالله محمد بن عمر، فخر راضی، همان کتاب، ج 32، ص 124؛ سید محمد حسین طباطبایی، همان کتاب، ج 20، ص 370
[3]- ص (38) آیه 29

مصاديق بركت در قرآن و روايات

اشخاص با برکت

حضرت عیسی

از میان پیامبران، حضرت عیسی تنها پیامبری است که قرآن گواهی او را بر مبارک بودن خود نقل کرده است: «وَجَعَلنِی مُبَارَکاً أَينَ مَا کُنتُ»[1]

برخی مفسران همچون طبرسی مبارک را در این آیه منفعت رسانی بسیار برای همه مردم و خیر در دین و دعوت به آن معنا کرده اند و گفته اند:«او معلم خیر بود و نسبت به ایمانش ثابت قدم بود».[2]و گفته اند:

«عیسی پیامبری بود که به مردم علم نافع تعلیم می داد، آن ها را به عمل صالح دعوت کرده، سرپرستی و تربیت می کرد وکور مادرزاد و پیسی را شفا می داد و افراد قدرتمند را اصلاح می کرد و یاور ضعیفان بود».[3]

بعضی نیز علت این مبارک بودن را به سبب امر به معروف و نهی از منکر وراهنمایی گمراهان و یاری مظلومان دانسته اند.[4]

قسمتی از پایان نامه خانم خدارحمی
[1]- مریم (19) آیه 31
[2]- فضل بن حسن، طبرسی، همان کتاب، ج 6، ص 793
[3]- سید محمد حسین، طباطبایی، همان کتاب، ج 16، ص 47
[4]- محمد بن احمد، قرطبی، همان کتاب، ج 10، ص 70

مصاديق بركت در قرآن و روايات

اشخاص با برکت

حضرت موسی

آیه دیگری که در آن از برکت سخن رفته درباره برانگیخته شدن حضرت موسی به پیامبری است. موسی پس از آن که برای گرفتن خبر یا شعله ای به آتش نزدیک شد، ندایی شنید که آنکه در آتش و پیرامون آن است، مبارک می باشد: «فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِيَا أَن بُورِکَ مَن فِی النَّارِ وَ مَن حَولَهَا»[1]

برخی از مفسران، منظور از «مَن فِی النَّارِ» را خداوند و«نار» را نور و«بورِکَ» را به قُدِّسَ معنا کرده و تعبیر«مَن حَولَهَا» را شامل موسی و ملائکه دانسته اند.[2]گروهی دیگر نیز معتقدند که«مَن فِی النَّارِ» بر ملائکه و«مَن حَولَهَا» بر موسی دلالت دارد.[3]

قسمتی از پایان نامه خانم خدارحمی

[1]- نمل (27) آیه 8
[2]- ابو جعفر محمد بن جریر، طبری، همان کتاب، ج 19، ص 163- 164 ؛ محمد بن احمد، قرطبی، همان کتاب، ج 8، ص 106
[3]- فضل بن حسن، طبرسی، همان کتاب، ج 7، ص 330

مصاديق بركت در قرآن و روايات

اشخاص با برکت

خاندان ابراهیم (علیه السلام)

ابراهیم، اسماعیل و اسحاق(علیهم السلام) و اهل بیت ابراهیم نیز از بهره مندان از برکت خداوند هستند. برخی مفسران مرجع ضمیر در آیه: «وَ بَارَکنَا عَلَيهِ وَ عَلَی إِسحَاقَ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفسِهِ مُبِينٌ»[1] را درباره ابراهیم و برخی اشاره به اسماعیل به معنای فراوانی فرزندان و ماندگاری نسل آنان تا قیامت و همپنین نجات یافتن اسماعیل از ذبح دانسته اند.[2]

قسمتی از پایان نامه خانم خدارحمی

-[1]صافات (37) آیه 112
[2]- فضل بن حسن، طبرسی، همان کتاب، ج 8، ص 709 ؛ محمد بن احمد، قرطبی، همان کتاب، ج 15، ص 75 ؛ عبدالله بن عمر، بیضاوی، همان کتاب، ج 3، ص 468

مصاديق بركت در قرآن و روايات

اشخاص با برکت

حضرت نوح

در رابطه با حضرت نوح، خداوند پس از سوار شدن نوح به کشتی به او وحی کرد که از پروردگار خود برکت بخواهد: «وَ قُل رَبِّ أَنزِلنِی مُنزَلاً مُبَارَکاً».[1]

برخی گفته اند این درخواست نوح برای فرود آمدن در جایی مبارک دلالت دارد و برخی دیگر منظور از برکت را افزایش فرزندان و نسل ساکنان کشتی می دانند.[2] چنانکه خداوند نیز بر این معنا تأکید کرده و فرود نوح از کوه یا کشتی را با سلام و برکات خود همراهکرده است: «قِيلَ يَا نُوحَ اهبِط بِسَلَامٍ مِنَّا وَ بَرَکَاتٍ عَلَيکَ وَ أُمَمٍ مِمَّن مَعَکَ».[3]

قسمتی از پایان نامه خانم خدارحمی

[1]- مؤمنون (23) آیه 29
[2]- فضل بن حسن، طبرسی، همان کتاب، ج 7، ص 166 ؛ محمود، زمخشری، همان کتاب، ج 2، ص 401 ؛عبدالله بن عمر، بیضاوی، همان کتاب، ج 2، ص 266
[3]- هود (11) آیه 48