مادر در امر حضانت مقدم است:

از جمله قال ابن قدامه من فقهاء حنابله: « وَ الاُم أولی الناس بکفالته إذا کَمِلَت الشرائط فیها ذکراً کانَ أو اُنثی، و هذا یَقول یحیی الأنصاری و الزهری و الثوری و مالک و الشافعی و أبی ثور و اسحاق».[1]

وقال الکاسانی من فقها الحنفیه: « وَ الاَصلُ فِی الحضانه النساء؛ لِاَنَهُّن أشفق و أرفَقَ و أهدی إلی تَربیه الصِغار….فَأحقُ النساء مِن ذَواتِ الرحم المحرّم بالحضانه الأم لِانّه لا أقرب منها».[2]

[1].قدرت الله، انصاری، موسوعه احکام الاطفال و ادلتها ، ج 1 ص324
.[2]همان

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سمیه سادات بهرامی(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون (سلام الله علیها) با عنوان حقوق کودک از دیدگاه فقه امامیه و مقایسه آن با فقه عامه