حضانت به فتح و کسر ولایت و سلطنت بر تربیت طفل و متعلقات تربیت می باشد.[1]

حضانت به معنی تربیت ونگهداری کودک؛ بعضی نیز حق نگهداری و تربیت کودک می دانند به طوری که با وجود پدر و مادر این حق به دیگری واگذار نمی شود.[2]

     در مورد نگهداری فرزند توسط مادر مورد اتفاق بین فقها می باشد اما در مدت آن اختلاف نظر وجود دارد.

[1]. محمد حسن، نجفی، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تصحیح سید ابراهیم میانجی، ج31، تهران، ص283
[2].جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود، هاشمی، فرهنگ فقه ، ج 3 ، صص 309-308

قسمتی از پایان نامه سرکار خانم سمیه سادات بهرامی(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون (سلام الله علیها) با عنوان حقوق کودک از دیدگاه فقه امامیه و مقایسه آن با فقه عامه