محبت و علاقه درخواست طبیعی کودک است و از راه آن چشمش به دنیای آینده باید روشن گردد و راه زندگی را در دل او زنده می سازد. البته همانگونه که اِعمال آن شرط اساسی ادامه حیات کودک است، افراط در آن نیز خطراتی دارد.1

پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: با کودکان محبت کنید، به ناتوانیشان رحمت آرید، اگر وعده ای دادید وفا کنید، آنها چنین می پندارند که روزی آنان به دست شما است.2

و نیز فرمودند: فرزندانتان را زیاد ببوسید، به راستی که برای شما در برابر هر بوسه درجه ای در بهشت است که مسافتش پانصد سال است.3

بی گمان مهرورزی پدران و مادران بر کودکان خویش، کاری مستحب و پسندیده است. و مهر ورزی بر دختران، فضیلتی ویژه را در بر دارد. حسین علیه السلام نیز به زیباترین حالت، بر دختر خردسال خویش مهر می ورزید و او را دلداری می داد و رخسارش را می بوسید و دست نوازش بر سرش می کشید تا دل غمدیده و پر دردش را آرام نماید ، ولی اندوه روز عاشورا چنان بود که این مهرورزی ها جز بر کوه غصه و اندوه دختر خردسالش نیفزود.4

این درس بزرگی است برای مادران و پدران که امام حسین علیه السلام،  حتی در آن لحظات سخت از محبت به کودکان غافل نماندند، ما نیز باید در تمامی شرایط با دیده مهر و محبت به کودکان بنگریم و با گرمی و عطوفت با ایشان برخورد نماییم.

گرد آوری شده توسط نویسنده وبلاگ

1.تربیت فرزند،سید مهدی شمس الدین،قم، قرآن صاعد، 1394، ص85

2.مستدرک الوسائل، ابواب احکام الاولاد، باب 44، ص 64

3.مفاتیح الحیاة،جوادی عاملی،عبدالله،قم:اسراء،1391،ص249

4.حسین علیه السلام این گونه بود، شوشتر،جعفر، قم: آل علی علیه السلام،چاپ دوازدهم،1391،ص82