اسلام همان اندازه که در مورد محبت نسبت به زن و فرزند سفارش نموده ، از افراط و زیاده روی هم منع نموده است.

پدر خانواده وقتی بیش از حد تسلیم خواسته های خوب و بد خانواده خود می شود بزرگترین ضربه را از نظر روحی و روانی به آنها می زند زیرا اهل خانه را ناز پرورده و زود رنج پرورش می دهد که با کوچکترین ناملایمات آزرده و ناراحت می شوند.

مربیان شایسته توجه دارند که انسان به فرموده قرآن موجودی است که دوست دارد هیچ کس جلوگیر کارهایش نباشد و میل دارد به هرچیز دلخواه خود دسترسی پیدا کند و قطعا این آزادی به صلاح اهل خانه نیست زیرا که منجر به گناهان و اعمال خلاف شرع خواهد شد، بنابراین باید مربی خانوا ده تمایلات اهل خود را تعدیل نموده و نگذارد که از حد اعتدال و مرز دین خارج شوند.

امام باقر علیه السلام فرمود: بدترین پدران کسانی هستند که در نیکی و محبت نسبت به فرزندان از حد تجاوز کنند و به زیاده روی و افراط بگرایند و بدترین فرزندان کسانی هستند که در اثر تقصیر و کوتاهی در انجام وظایف، پدر را از خود ناراضی نمایند.1

در مقابل محبت افراطی، محبت کنترل شده قرار دارد.

تربیت فرزند،سید مهدی شمس الدین،قم، قرآن صاعد، 1394، صص88-87

1.بحارالانوار:32/17