السلام علیک یا قتیل العبرات
گریه و زاری کردن 2نوع است، گریه و زاری که در غم عزیزان و در فراقشان برای انسان حاصل می گردد و باعث اندوه و غم ظاهری می گردد ولی در واقع تخلیه اندوه درونی است.
گریه و زاری که از روی شوق و بی اختار برای انسان عارض می شود.
اما عزاداری و گریه بر سالار شهیدان ابا عبد الله الحسین علیه السلام گریه و زاری خاصی است که نه تنها غم و اندوه را از انسان زایل می نماید بلکه باعث پاک شدن انسان از غبارهای این دنیایی می گردد و نفس را به شادابی و طهارت می رساند این را انسان می تواند خودش امتحان نماید، پاکی حاصل از گریه و عزاداری امام حسین علیه السلام دستور و نسخه ی دینی دارد، پس قطعاً انسان را افسرده و کسل نمی کند، توصیه و تأکید بر برپایی عراداری برای ایشان خود باعث زنده نگه داشتن یاد و خاطره ی شجاعت ها و مظلومیت های اسلام و پرچمداران آن است که نسل به نسل با همین اشک چشم ها آبیاری شده است و نشاط دینی و تهذیب نفس و پاکی و جلای روح را به همراه دارد. انسان با از دست دادن پدر جسمی خود هر سال در سالگرد وی با برپایی مراسمی یاد او را زنده نگه می دارد و ارادت قلبی خود را به او نشان می دهد و اندوه حاصل از یاد آوری زمان حیات پدر وی را شخصی با اصل و نسب معرفی می نماید، حال چگونه می توان از پدر روحی و معنوی خود(شهید کربلا) که زندگی و حیات معنوی فرد بسته به تلاش ها و جان فشانی های او بوده است، به راحتی بتوان از یاد برد و بی اعتنا به اصالت معنوی خودگذشت.
فاطمه بلوچی(مدیر مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)