رسول خدا صلی الله علیه و آله :
اَلْبُـكاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللّهِ نَجاةٌ مِنَ النّارِ؛
گريه از ترس خدا، مايه نجات از دوزخ است.
جامع الاحادیث ، ص64

امیر المؤمنین علی علیه السلام :
مَن يَطلُبِ الهِدايَةَ مِن غَيرِ أهلِها يَضِلَّ؛
هر كس هدايت را از كسى كه اهل آن نيست بخواهد، گمراه شود.
غرر الحكم ، ح8501

أَللّـهُمَّ ارْزُقْنى فيهِ رَحْمَةَ الاَْيْتامِ وَ اِطْـعـامَ أَلطَّـعـامِ وَ اِفْشـآءَ السَّــلامِ وَ صُـحْبَـةَ الْكِـرامِ بِطَوْلِكَ يا مَلْجَأَ الاْمِلينَ.
«خدايا، امروز روزيم كن: ترحّـم بر يتيـمان را، سير كردن گرسنه و خوراندن غذا را، آشكار سلام كردن را، همنشينى با نيـكان را، به حقّ احسان و انعامت، اى پناه آرزومندان».

يتيم نوازى

يتيم، كسى است كه پدر از دست داده و بى سرپرست شده است، يا بازمانده شهيد است، كه نياز به كمك هاى مادى و عاطفى و تربيتى دارد.

بر يتيمان بايد ترحّم و مهرورزى نمود، به زندگيشان رسيد، به وضع تحصيلى آنان بايد رسيدگى كرد، وضع تربيتى و اخلاقى و فرهنگى آنان را مورد دقّت قرار داد، نياز عاطفى شان را برآورد.

دستى از مهر بر سرشان كشيد، نگاهى از لطف، به صورتشان انداخت،

در حقّ آنان پدرى بايد كرد، تا درد بى پدرى را احساس نكنند و دچار خلأ عاطفى نگردند.

قرآن مى گويد: «يتيم را با قهر، طرد نكن»

(سوره ضحى آيه 9)

و: «چرا يتيم را اكرام نمى كنيد».(سوره فجر آيه 17)

على عليه السلام در آخرين وصايايش دربستر شهادت، سفارش رسيدگى به يتيمان را دارد كه مبادا در كنار شما و در حضور شما، يتيمان تباه و فاسد و ضايع شوند

(اللّه اللّه فِى الأيتام…).

اطعام

گرسنگان و تهيدستان جامعه، در ميان ما زيادند. كسانى پيدا مى شوند كه مدّتها مى گذرد ولى غذايى گرم و مطبوع نمى يابند، همواره درد گرسنگى را مى چشند. روزه، ما را به ياد گرسنگان تهيدست مى اندازد و زمينه انفاق و صدقه را پيش مى آورد كه در اين ماه، ثواب بيشترى دارد. وقتى از پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهمى پرسند: كدام صدقه برتر است؟ مى فرمايد: «صَدَقَةٌ فى رَمَضان».[1]

خوراك دادن به گرسنگان و سير كردن روزه داران، پاداشى بزرگ و ثوابى عظيم دارد.[2] البتّه وقتى اين كار، ارزش خواهد داشت، كه با مسأله «اطعام»، عده اى گرسنه و نيازمند، سير شوند و به نوايى برسند، وگرنه بساط سفره هاى رنگين و سورهايى كه همه از دوستان و سرمايه داران و طبقات مرفّه دعوت شود و گرسنه اى نيازمند و فردى از طبقات پايين و محروم جامعه بر سر آن سفره نباشد، چنين سفره اى قابل تمجيد و ستايش نيست.

صفحات: 1· 2

أَللّـهُمَّ ارْزُقْنى فيهِ رَحْمَةَ الاَْيْتامِ وَ اِطْـعـامَ أَلطَّـعـامِ وَ اِفْشـآءَ السَّــلامِ وَ صُـحْبَـةَ الْكِـرامِ بِطَوْلِكَ يا مَلْجَأَ الاْمِلينَ.
«خدايا، امروز روزيم كن: ترحّـم بر يتيـمان را، سير كردن گرسنه و خوراندن غذا را، آشكار سلام كردن را، همنشينى با نيـكان را، به حقّ احسان و انعامت، اى پناه آرزومندان».

امیر المؤمنین علی علیه السلام :
قوتُ الأجسادِ الطَّعامُ، وقوتُ الأرواحِ الإطعامُ؛
خوراك بدنها، غذاست و خوراك جانها، اطعام كردن.
مشكاة الأنوار، ص 325