قم را بدون قران و قنوت و قرباني و قناعت نمي توان تفسير کرد. در عصر غيبت ،قم قائم مقام مهدي موعود ^{(عج الله تعالی)} است. قايق قم در اقيانوس عالم غرق نمي شود و در امن و امان پيش مي رود. قالي قم ، قاليچه سليمان است و فاطمه معصومه ^{(سلام الله علیها)} ملکه اين ديار. فاطمه معصومه  ^{(سلام الله علیها)} فقط هفده روز در اين شهر زندگي کرد ؛ ولي قلب قم تا قيام قيامت به ياد معصومه ^{(سلام الله علیها)} مي تپد.

طوبي لهم ، طوبي لهم ، ثم طوبي لهم .
اين دعاي صادق آل محمد(ص) براي قم و قم انديشان تاريخ است.
سرزميني که طلا و تيغ و طبر را به تسبيح و رکوع و سجود معصومه (ع) مي بندد.
طاعون از مردمانش بدور است و طاغوت در زمينش زنده بگور.مردمانش اهل
طاعت و طهارت و تقوا و تلاوت و رکوع و سجودند. و حوزه اش طوباي علم و جهاد و شهادت.

شما ، از اهل بيت آفتابيد
گل جان محمد را گلابيد
شاهچراغ برادر و ياورت. و شاه خراسان امام و رهبر شماست.
شهيدان ، پروردگان دامان تربيت شمايند و شمع تاريخ و شاهد فردا.
شبيه زينبي و شيداي زهرا(ع) ، شهره کرامتي و شفيعه محشر.
من شهادت مي دهم معصومه اي
افتخار هر ديار شيعه اي

درباره فضیلت و پاداش عظیم زیارت آن بزرگوار روایات متعددی نقل گردیده است. از جمله اینکه امام رضا^{(علیه السلام)} به یکی از برجسته ترین دانشمندان و محدثان اهل قم می فرماید: « ای سعد(بن سعد) از ما نزد شما قبری است» سعدبن سعد می گوید: آیا قبر فاطمه دختر موسی بن جعفر^{(علیه السلام)} را می گویید؟ امام رضا^{(علیه السلام)} می فرمایند: آری، هر کس او را زیارت کند در حالی که آگاه به حق او باشد، بهشت از آن اوست»

از امام صادق^{(علیه السلام)} نیز روایت شده است: «هر کس او را زیارت کند بهشت بر او واجب گردد» و در جایی دیگر روایت شده: «زیارت او همسنگ بهشت است» از امام جواد^{(علیه السلام)} نیز این گونه نقل شده است:« هر کسی قبر عمه ام را در قم زیارت کند، به بهشت خواهد رفت.»_{عوالم، ج 21 ص331}

بر گرفته ازمجله كوثر ش 35

حضرت فاطمه معصومه ^{(سلام الله علیها)} بانويي بهشتي، غرق در عبادت و نيايش، پيراسته از زشتي ها و شبنم معطر آفرينش است. شايد يکي از دلايل «معصومه» ناميدن اين بانو، آن باشد که عصمت مادرش حضرت زهرا ^{(سلام الله علیها)} در او تجلي يافته است. بر اساس پاره اي از روايات، اين لقب از سوي امام رضا ^{(علیه السلام)} به اين بانوي والامقام اسلام وارد شده است؛ چنان که فقيه بلند انديش و سپيد سيرت شيعه، علامه مجلسي ^{(علیه السلام)} در اينباره ميگويد: امام رضا ^{(علیه السلام)}در جايي فرمود: «هرکس معصومه را در قم زيارت کند، مانند کسي است که مرا زيارت کرده است».1

1.عوالم العلوم، ج 21، ص 353 به نقل از اسنى المطالب ص 49 تا ص 51.

محل رشد و نموّ و تربيت فاطمه معصومه ^{عليهاالسلام} خانداني بود که مخزن اسرار دانش الهي و منبع علم و معرفت شمرده مي‌شد. حضور وي در کنار پدري همچون امام موسي بن جعفر^{(عليهماالسلام)} و برادري چون حضرت رضا ^{عليه السلام} که از علم «لدنّي» برخوردار بودند، سبب شد فاطمه معصومه^{(عليهاالسلام)} از نظر علمي و آگاهي به مسائل ديني و معارف اسلامي اعم از احکام و اخلاق و … در حدّ بالايي از رشد علمي برسد تا آنجا که گاهي با نبود پدر بزرگوارش به پرسش‌هاي ديني و فقهي شيعيان پاسخ مي‌داد. از جمله نقل شده است که روزي گروهي از شيعيان وارد مدينه شدند و براي حل مشکل خويش سراغ خانه موسي بن جعفر را گرفتند، کاروانيان وقتي به در خانه امام آمدند، متوجه شدند که آن حضرت به مسافرت رفته است. خستگي راه و نبود امام هفتم سخت بر کاروانيان گران آمد، ناگهان يکي از دختران آن حضرت سکوت غمبار کاروانيان را شکست و فرمود: پرسش‌هاي خود را به من بدهيد تا به تمام آنها پاسخ دهم. پاسخ‌ها را با دقت تمام نوشت و به کاروانيان باز گرداند. کاروانيان شگفت‎زده به پاسخ‌ها نگريستند و با سبک شدن بار غم و اندوه‌شان راه ديار خويش در پيش گرفتند. در مسير راه به امام هفتم برخوردند و داستان پاسخگويي دخترش فاطمه معصومه را بازگو نمودند و پاسخ‌ها را به او نشان دادند، حضرت لبخندي زد و سه بار فرمود: «فداها ابوها؛ پدرش فدايش باد.»₍₁₎

نويسنده: سيد جواد حسيني

منبع: سایت راسخون

1- اعلام النساء، ص 692، بارگاه معصومه تجليگاه فاطمه زهرا، سيدجعفر مير عظيمي، ص 35 ـ 43 .

زندگینامه

ولادت
حاج سید علی آقا قاضی، فرزند حاج سید حسین قاضی است. ایشان در سیزدهم ماه ذی الحجة الحرام سال 1282هـ.ق در تبریز متولد شد؛ او را علی نام نهادند، بعد از بلوغ و رشد به تحصیل علوم ادبی و دینی مشغول گردید و مدتی در نزد پدر بزرگوار خود و میرزا موسی تبریزی و میرزا محمد علی قراچه داغی درس خواند.

تحصیلات
سید علی قاضی از همان ابتدای جوانی تحصیلات خود را نزد پدر بزرگوار سید حسین قاضی و میرزا موسوی تبریزی و میرزا محمد علی قراچه داغی آغاز کرد. پدرش به علم تفسیر علاقه و رغبت خاصی داشت و همچنین ید طولایی نیز در آن داشته است، چنانکه سید علی آقا خودش تصریح کرده که تفسیر کشاف را خدمت پدرش خوانده است. همچنین ایشان ادبیات عربی و فارسی را پیش شاعر نامی و دانشمند معروف میرزا محمد تقی تبریزی معروف به «حجة الاسلام» و متخلص به « نیر» خوانده و از ایشان اشعار زیادی به فارسی و عربی نقل می کرد و شعر طنز ایشان را که هزار بیت بود از بر کرده بود و می خواند.
ایشان در سال 1308هـ.ق. در سن 26 سالگی به نجف اشرف مشرف شد و تا آخر عمر آن جا را موطن اصلی خویش قرار داد.آیت الله سید علی آقا قاضی از زمانی که وارد نجف اشرف شد، دیگر از آنجا به هیچ عنوان خارج نشد مگر یک بار برای زیارت مشهد مقدس حدود سال 1330هـ ق به ایران سفر کرد و بعد از زیارت به طهران بازگشت و مدت کوتاهی در شهرری در جوار شاه عبدالعظیم اقامت گزید.

اساتید
ایشان در نجف نزد مرحوم فاضل شرابیانی، شیخ محمد حسن مامقانی، شیخ فتح الله شریعت، آخوند خراسانی، حاج امامقلی نخجوانی و حاجی میرزا حسین خلیلی درس خواند و مخصوصاً از بهترین شاگردان این استاد اخیر به شمار می آمد که در خدمت وی تهذیب اخلاق را تحصیل کرد.

درجه اجتهاد
پس از اقامت در نجف اشرف، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی از جمله فاضل شربیانی، شیخ محمد مامقانی، شیخ فتح الله شریعت، آخوند خراسانی و… ادامه دادند و سرانجام کوشش های خستگی ناپذیر مرحوم آیت الله قاضی در راه کسب علم، کمال و دانش، در سن 27 سالگی به ثمر نشست و این جوان بلند همت در عنفوان جوانی به درجه اجتهاد رسید.

رحلت
میرزا علی آقا قاضی پس از سالها تدریس معارف بلند اسلامی و تربیت شاگردان الهی، در روز دوشنبه چهارم ماه ربیع الاول سال 1366 مطابق هفتم بهمن ماه در نجف اشرف وفات کرد و در وادی الاسلام نزد پدر خود دفن شد. مدت عمر شریف ایشان هشتاد و سه سال و دو ماه و بیست و یک روز بوده است.

منبع: سایت تخصصی امیرالمؤمنین ^{علیه السلام}