حضرت فاطمه معصومه ^{(سلام الله علیها)} بانويي بهشتي، غرق در عبادت و نيايش، پيراسته از زشتي ها و شبنم معطر آفرينش است. شايد يکي از دلايل «معصومه» ناميدن اين بانو، آن باشد که عصمت مادرش حضرت زهرا ^{(سلام الله علیها)} در او تجلي يافته است. بر اساس پاره اي از روايات، اين لقب از سوي امام رضا ^{(علیه السلام)} به اين بانوي والامقام اسلام وارد شده است؛ چنان که فقيه بلند انديش و سپيد سيرت شيعه، علامه مجلسي ^{(علیه السلام)} در اينباره ميگويد: امام رضا ^{(علیه السلام)}در جايي فرمود: «هرکس معصومه را در قم زيارت کند، مانند کسي است که مرا زيارت کرده است».1

1.عوالم العلوم، ج 21، ص 353 به نقل از اسنى المطالب ص 49 تا ص 51.