اگر زن به جهت نیاز شوهر ،در تامین مخارج زندگی کمک کند،چه کسی باید زکات فطره آنه را بدهد؟
اگر زن نان خور شوهر محسوب می شود ،باید شوهر در صورت توانایی زکات فطره خود و همسرش را بدهد و اگر زن نان خور شوهر وکس دیگری نباشد،باید خودش زکات فطره اش رع بدهد.
دیده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب تبلیغ
دستمزد کاری که فرزند در دوران کودکی نوجوانی وجوانی در کنار پدر انجام داده متعلق به چه کسی است؟
به خود فرزند تعلق می گیرد.
دیده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب تبلیغ
اقامه نماز در محلی که موسیقی حرام پخش می شود یا به گوش می رسد، چه حکمی دارد؟
در فرض مرقوم نماز را در محل دیگری بخواند.
دیده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب تبلیغ
دينداري امام صادق ( عليه السلام ) مي فرمايد : براي صاحب الامر غيبتي طولاني است در اين دوران هر كسي بايد تقوي پيشه سازد و به دين حق تمسك بجويد .
- بحارالانوار ، ج 52 ،ص135
پارسايي
امام صادق ( عليه السلام ) مي فرمايد : هر كس در شمار اصحاب قائم باشد بايد چشم به راه باشد و پارسايي پيش گيرد و كردار با ورع داشته باشد .
همان،ص140
آمادگي نظامي
امام صادق ( عليه السلام ) فرموده است : هر كه از شما براي خروج قائم اسلحه تهيه كنيد اگر چه يك نیزه باشد
همان ص 366
سالروز شهادت جناب عمار یاسر در صفین(37ق)
عمار و پدر و مادرش از نخستين مسلمانان و ايمان آورندگان به پيامبرصلي الله عليه وآله بودند. قريش «ياسر» و «سميه» و «عمار» را شکنجه ميکردند. روزي پدر و مادر عمار توسط قريش شکنجه ميشدند، پيامبرصلي الله عليه وآله در حالي که قدرت ياري آنان را نداشت بر آنان گذر کرد و فرمود: «بشارت باد خاندان ياسر را به بهشت پروردگار»[1] .
عمار، چون ياران ديگر پيامبر به مدينه هجرت کرد. در پيمان برادري اسلامي، بين مهاجرين و انصار، پيامبرصلي الله عليه وآله وي را برادر «حذيفة بن يمان» قرار داد. حضرتصلي الله عليه وآله نام منافقان را بر اين دو بيان کرد. به همين جهت اين دو را «منافق شناس» ميخواندند[2].
عمار در تمام جنگها همراه پيامبر حضور داشت، پيامبر به عمار فرمود: «قاتل عمار در آتش است» و نيز فرمود: «تو را گروه ستمکاران به قتل ميرسانند».
وي در حالي که نود و سه يا چهار سال از عمرش ميگذشت، در جنگ «صفين» همراه با لشکر حضرت عليعليه السلام با سپاه معاويه به نبرد پرداخت. و با شهادت خود، سپاهيان معاويه را به ترديد انداخت.[3] برخي از سپاهيان که در حمايت از حضرت علي عليه السلام دچار ترديد بودند، پايدارتر شدند.
عمار بن ياسر را چهارمين فرد از شيعيان نخستين و حاميان امام علي عليه السلام دانسته اند.
عماربن یاسر از بزرگان صحابه و سابقان در اسلام است. او پس از پیامبر (ص) یک شیع? راستین بود و به عنوان یکی از ارکان شیعه شهرت یافت. دربار? عمار تاکنون نوشته های فراوان و گوناگونی منتشر شده اما آنچه در این میان مغفول مانده، شخصیت حدیثی و شخصیت تفسیری این صحابی بزرگ است. با توجه به ثقه بودن عمار نزد فریقین، در منابع روایی شیعه و سنی، میراث حدیثی قابل توجهی از وی به یادگار مانده است. البته تعداد روایات منقول از وی، در جوامع حدیثی شیعه نسبت به روایات او در منابع اهل سنت کمتر است. این مقاله ضمن بازشناسی منابع روایات عمار، به بررسی علل اهتمام بیشتر محدثان متقدم اهل تسنن به نقل احادیث وی، در قیاس با محدثان شیعه پرداخته است. افزون بر آن، روایات جناب عمّار را، از حیث محتوایی نیز مورد توجّه قرار داده است؛ محتوای عمد? روایات عمار را می توان چنین دسته بندی کرد: سیره و معجزات پیامبر (ص) ـ فضائل اهل بیت علیهم السلام ـ تاریخ اهل بیت علیهم السلام، ـ ملاحم، فتن و علائم ظهور مهدی موعود عجل الله فرجه الشریف ـ تفسیر قرآن ـ موضوعات فقهی.
دیده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب تبلیغ
[1] - طبقات الکبری ، ج 3 ص 248
[2] - المغازی ، ج 3 ص 795
[3] - الطبقات الکبری ، ج 3 ص 253
استاد توفیق ابوعلم ، رئیس هیاءت مدیره مسجد نفیسه خاتون و معاون اول وزارت دادگستری مصر در کتاب ((فاطمه زهرا)) درباره زینب (س ) می نویسد :
((هر کس تاریخ زندگانی و مبارزات عقیله بنی هاشم ، زینب ، را به دقت بررسی کند ، با ما هم عقیده خواهد شد که نهضتی که حسین (ع ) علیه کفر و ارتداد بر پا کرد ، اگر زینب نمی بود و وظایف سنگین خود را پس از شهادت برادر انجام نمی داد و زمام امر را در مراحل اسارت خانواده پیغمبر در دست نمی گرفت این چنین سامان نمی یافت و آن رستاخیز خونین به چنین نتیجه مطلوب نمی رسید .
آری خلود و جاودانگی نهضت حسینی تنها در گرو همت عالی این بانوی بزرگ است که در واقع حلقه اتصال و پیوند آن فاجعه بلا با قرون و نسلهای آینده شده است .
یزید امر را بر مردم مشتبه ساخته و وارونه جلوه داده بود . او چنین وانمود می کرد که لشکری که به کارزار کربلا اعزام داشته ، برای قلع و قمع گروهی از خوارج عراق است و آن سرها که حضورش آوردند سرگردنکشان و شکنندگان عصای مسلمین است ، لیکن در همین اوضاع و احوال بود که زینب دهان خونین به سخن گشود و مدرم کوفه و شام را از حقیقت حال زینب (س ) ضمن سخنان بلیغی که در کوفه و شام در مجلس یزید ایراد کرد پرده از روی کار کنار زد و افکار خفته و بی خبر را بیداری و هوشیاری داد و حقیقت را که یزید و یارانش بیهوده می کوشیدند تا از دیده و اندیشه مسلمین پنهان کنند و بر آن جنایت هولناک پرده اشتباه افکنند بر ملا و آشکار ساخت .
آری ، زینب تنها کسی بود که مسئولیت نگاهداری عیال و اولاد حسین و یاران او را به عهده گرفت تا آن گاه که ایشان را از این سفر پر مخاطره به مدینه باز گردانید)) .
منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص124
کاروان از کوفه ، راهی شام شد . مشکلات اسارت و دوری پدر ، همجنان رقیه را می سوزاند . در بین راه که سختی بر دختر امام حسین (ع ) فشار آورده بود . شروع به گریه و ناله کرد . و به یاد عزت و مقام زمان پدر ، اشک ها ریخت . گویا نزدیک بود روحش پرواز کند و در آن بیابان به بابا بپیوندد .
یکی از دشمنان چون آن فریاد ضجه را شنید ، به رقیه گفت : ((اسکتی یا جاریه ! فقد آذیتنی ببکائک ))؛ ای کنیز ! ساکت باش ، زیرا من با گریه تو ناراحت می شوم .
آن ناز دانه بیشتر اشک ریخت . و دیگر بار آن موکل گفت : ((اسکتی یا بنت الخارجی ))؛ای دختر خارجی ! ساکت باش .
حرفهای زجر دهنده آن مزدور ، قلب دختر امام را شکست . رو به سر پدر نمود و گفت : ((یا ابتاه قتلوک ظلما و عدوانا و سموک بالخارجی ))؛ای پدر ! تو را از روی ستم و دشمنی کشتند و نام خارجی را هم بر تو گذاردند .
پس از این جمله ها ، موکل غضب کرد و با عصبانیت ، رقیه را از روی شتر گرفت و از بالا بر روی زمین انداخت .
تاریکی شب بر همه محیط سایه افکنده بود . رقیه از ترس ، شروع کرد به دویدن در آن تاریکی . سختی و خار و خاشاک زمین ، پاهای کوچولوی او را مجروح نمود . و او با همه خستگی باز می دوید .
شدم سه ساله از رفت سایه پدرم
کسی که داغ پدر زود دید من بودم
به نیمه شبی زپی کاروان به دامن دشت
کسی که پای برهنه دوید من بودم .
همان زمان ، قافله متوجه نیزه اش شد که سر امام حسین (ع ) بر بالای آن بود . نیزه به زمین فرو رفته بود . دشمن هر چه کرد که آن را در آورد ، نتوانست .
رئیس قافله نزد امام سجاد (ع ) آمد و سبب این ماجرا و حکایت را پرسید . امام فرمود : یکی از بچه ها گم شد است تا او پیدا نشود ، نیزه حرکت نخواهد کرد !
حضرت زینب (س ) با شنیدن این سخن ، خود را از بالای شتر به روی زمین انداخت . ناله کنان به عقب برگشت تا گمشده را پیدا کند .
زینب (س ) به هر سو می دوید . ناگهان چشمش به یک سیاهی افتاد . جلو رفت تا به آن رسید در آنجا یک زن را دید که سر کودک گمشده را به دامن گرفته است رو به آن زن نمود و پرسید : شما کیستید ؟ !
فرمود : ((انا امک فاطمه الزهراء بر ثو گذاردند .
پس از این جمله ها ، موکل غضب کرد و با عصبانیت ، رقیه رازا روی شتر گرفت و از بالا بر روی زمین انداخت .
تاریکی شب بر همه محیط سایه افکنده بود . رقیه از ترس ، شروع کرد به دویدن در آن تاریکی . سختی و خار و خاشاک زمین ، پاهای کوچولوی او را مجروح نمود . و او با همه خستگی باز می دوید .
شدم سه ساله از رفت سایه پدرم
کسی که داغ پدر زود دید من بودم
به نیمه شبی زپی کاروان به دامن دشت
کسی که پای برهنه دوید من بودم .
همان زمان ، قافله متوجه نیزه اش شد که سر امام حسین (ع ) بر بالای آن بود . نیزه به زمین فرو رفته بود . دشمن هر چه کرد که آن را در آورد ، نتوانست .
رئیس قافله نزد امام سجاد (ع ) آمد و سبب این ماجرا و حکایت را پرسید . امام فرمود : یکی از بچه ها گم شد است تا او پیدا نشود ، نیزه حرکت نخواهد کرد !
حضرت زینب (س ) با شنیدن این سخن ، خود را از بالای شتر به روی زمین انداخت . ناله کنان به عقب برگشت تا گمشده را پیدا کند .
زینب (س ) به هر سو می دوید . ناگهان چشمش به یک سیاهی افتاد . جلو رفت تا به آن رسید در آنجا یک زن را دید که سر کودک گمشده را به دامن گرفته است رو به آن زن نمود و پرسید : شما کیستید ؟ !
فرمود : ((انا امک فاطمه الزهراء اظننت انی اغفل عن ایتام ولدی ))؛ من مادر تو ، فاطمه زهرا هستم . گمان می‌کنی من از یتیم های فرزندم غافلم !
زینب (س ) رقیه را گرفت و به کاروان رساند و قافله به راه افتاد.
منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص123