انسانی که شراب نوشید، طبیعی است که در اثر مستی عقل و فهم و شعور او از بین خواهد رفت و به دنبال آن جنون و دیوانگی بر او حاکم می گردد. و برخی از آنان گاهی بدون هیچ دلیل برای دیگران ایجاد مزاحمت می کنند و یا درگیر می شوند و چه بسا منجر به درگیری های خونین و مجروح شدن افرادی می گردد.[1]بر همین مبنا امام رضا (علیه السلام) فرمود:

«… وَ یوقِعُ العَربَدَةَ…»

شرابخواری منشأ نزاع و درگیری و زد و خورد می گردد.[2]

از جمله امتیازات انسان بر سایر موجودات عقل اوست. یکی از ضررهای شراب آن است که قدرت عقل و تفکر را از انسان می گیرد و زمانی که این سرمایه ی گرانقدر را شراب از او گرفت، حالت جنون و دیوانه را دارد و امکان دارد  به هر کار و جنایتی دست بزند.[3] بر همین اساس امام محمد باقر (علیه السلام) فرمود:

«… و هو لا یَعقلُ…»

شراب عقل و قدرت فکر کردن را از انسان می گیرد.[4]

هم چنین امام محمد باقر (علیه السلام) فرمود:

« مَن شَرِبَ الخَمرَ فَاذهَب عَقلُهُ»

کسی که شراب بخورد عقل و قدرت تفکر خود را (که امتیاز بشر با سایر حیوانات است) از بین برده است.[5]

قسمتی از پایان نامه ی خانم ریحانه سلیمانی

[1]  سلاح شیطان،محمدی نیا اسد الله ،ناشر سبط اکبر،بهار1385ص51
[2]نورى، محدث، ميرزا حسين، مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، بيروت - لبنان، اول، 1408، ج 17، ص 45
[3] سلاح شیطان،ص26
[4] کافی، ج6،صص 3_4
[5] مستدرک الوسائل، ج17،ص57