بشارت ها
 آخرت مخصوص آنهاست
«آيا كسى كه مى‏داند آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده حق است همانند كسى است كه نابيناست؟! تنها صاحبان انديشه متذكر مى‏شوند! آنها كه به عهد الهى وفا مى‏كنند و پيمان را نمى‏شكنند. و آنها كه پيوندهايى را كه خدا به آن امر كرده است برقرار مى‏دارند، و از پروردگارشان مى‏ترسند و از بدى حساب (روز قيامت) بيم دارند. و آنها كه بخاطر ذات (پاك) پروردگارشان شكيبايى مى‏كنند، و نماز را بر پا مى‏دارند، و از آنچه به آنها روزى داده‏ايم، در پنهان و آشكار، انفاق مى‏كنند، و با حسنات، سيئات را از ميان مى‏برند، پايان نيك سراى ديگر از آن آنهاست. باغهاى جاويدان بهشت كه وارد آن مى‏شوند و همچنين پدران و همسران و فرزندان صالح آنها، و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى‏گردند. (و به آنها مى‏گويند) سلام بر شما بخاطر صبر و استقامتتان چه پايان خوب اين سرا نصيبتان شد!.»1
یکی از برنامه های اولوالالباب که آخرین برنامه نیز هست اين است كه «آنها بوسيله «حسنات»، «سيئات» خود را از ميان مى‏برند.» (وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ).
به اين معنى كه به هنگام ارتكاب يك گناه و لغزش، تنها به پشيمان شدن و ندامت و استغفار قناعت نمى‏كنند، بلكه عملا در مقام جبران بر مى‏آيند، و هر اندازه گناه و لغزش آنها بزرگتر باشد به همان اندازه حسنات بيشترى انجام مى‏دهند، تا وجود خود و جامعه را از لوث گناه با آب حسنات بشويند.
و در نهج البلاغه مى‏خوانيم كه امير مؤمنان على (علیه السلام) فرمود:
«عاتب اخاك بالاحسان اليه و اردد شره بالانعام عليه؛ برادرت را در برابر كار خلافى كه انجام داده است بوسيله نيكى سرزنش كن، و شر او را از طريق انعام و احسان به او برگردان»2

1- الرعد (13)، 24 - 19
2- محمد دشتی، كلمات قصار، جمله 158

قسمتی از پایان نامه خانم محبوبه طاهری (طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)