سوره انسان

وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلي‏ حُبِّهِ مِسْکيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً
آنچه تنبه بدان لازم است این است که سیاق این آیات سیاق داستان‏سرایى است، داستان مردمى از مؤمنین که قرآن نامشان را ابرار خوانده، و از پاره‏اى کارهایشان یعنى وفاى به نذر و اطعام مسکین و یتیم و اسیرشان خبر داده، ایشان را مى‏ستاید، و وعده جمیلشان مى‏دهد.

منبع : ترجمه المیزان، ج‏20، ص: 203