اوستا که مهمترین کتاب دینی زردشتیان است در بیان احکام خانواده قابل مقایسه با قران نیست .علاوه بر اینکه در جامعیت احکام نیزهمانند قران نیست و همچنانکه مشاهده شد از نظر محتوا نیز، سرشار از مطالب خرافی ودور از عدالت در رابطه با اعضای خانواده است .
ظاهراًرفتار ناعادلانه ونژاد پرستانه اساس نظام حقوقی خانواده ها بوده ، مردان ، سالار خانواده محسوب می شدند وفرزندان ذکور پادشازن ،از نظر موقعیت ،بعد از پدر، سالار خانواده محسوب می شدند وهمسر خانواده دارای موقعیتی پست تر از فرزندان ذکور بوده به طوریکه نه تنها، شوهر، بلکه فرزندانش نیز بر او ولایت داشته اند اما اگر زنی در موقعیت چگرزنی بود ، هیچگونه حقوقی برای او لحاظ نمی شد وبا اینکه کدبانوی خانه بود، حق نفقه نیز نداشت وفرزندان او، از جانب همسر به فرزندی پذیرفته نمی شدند وحق ارث بردن از پدر خویش را نداشتند به ویژه اگر فرزندان چگرزن، دختر بودند.
بنابر مستندات موجود درآیین زردشت، درابتدای ظهور، این دین مرد رانوع و واحد برترحیاتی به شمار میآورد و اصولاً زن را در مرتبه ای فروتر حیات انسانی مینشاند و در بسیاری موارد حقوق زنان را نادیده گرفته اند از این جهت می توان گفت، که این آیین، درمجموع از پارادایم تقابلگرا پیروی می کرده است که اکنون با توجه به تحولات فکری موجود در دنیا دررابطه با زنان، به سمت پارادایم تساویگرا گرایش پیدا کرده است.

قستی از پایان نامه خانم رضوان اكبري(طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)