«در فرهنگ قرآن و مكتب اهل بيت (عليهم السلام) به انگيزه و نيّت عمل بهاى اصلى داده شده است. تا آنجا كه نيّت مؤمن براى انجام كار خير با ارزش‏تر از عمل او شمرده شده است. «نية المؤمن خير من عمله» از بسيارى كارهاى انجام نشده، به خاطر انگيزه‏هاى مثبت ستايش شده و از بسيارى كارهاى انجام گرفته، به خاطر انگيزه‏هاى منفى انتقاد شده است. اكنون چند نمونه از كارهايى كه انجام نگرفته امّا مورد ستايش و پاداش واقع شده است را ذكر مى‏كنيم:
از اقدام حضرت ابراهيم براى قربانى كردن فرزند. «قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا» اويس قرنى براى ديدار پيامبر (صلى اللَّه عليه و آله وسلم) به مدينه رفت و با آن كه به ديدار حضرت موفق نشد امّا زيارتش قبول شد، در مقابل، افرادى در كنار حضرت بودند و او را آزار مى‏دادند. گروهى از ياران پيامبر وسيله‏ى رفتن به جبهه نداشتند لذا ناراحت و گريان بودند. افرادى كه خدا بدى‏هاى آنان را به خوبى تبديل مى‏كند. «يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ»

قسمتی از پایان نامه خانم محبوبه طاهری (طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)