امام صادق علیه السلام فرموده اند:

« کان امیرالمومنین علیه السلام یحتطب و یسقی و یکنس و کانت فاطمة تطحن و تعجن و تخبز»

⚜ امیرالمومنین علیه السلام در خانه به کارهای مشکل می پرداخت:
هیزم جمع آوری می کرد ،
آب به منزل می آورد و جارو و نظافت منزل را بعهده داشت ⚜

 و فاطمه زهرا سلام الله علیها :
گندم را با آسیاب دستی آرد می کرد و خمیر می کرد و نان می پخت.

بحار ج 43 ص 151 / به نقل از رساله امام سجاد علیه السلام، شرح نراقی

24رجب سالروز بخشیدن فدک به حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها)

حکمت بخشش فدک به فاطمه زهرا(سلام الله علیها) توسط پیامبر(صلی الله علیه وآله) چه بود؟

منطقه فدک با صلح تسلیم شد و بر اساس آیه 6 سوره حشر در اختیار حضرت رسول درآمد. پیامبر نیز طبق آیه «وآت ذا القربى حقّه» آن را به حضرت زهرا بخشید. این کار حکمتهایی داشت: مانند اینکه منبع درآمدی برای دودمان پیامبر برای زندگی آبرومندانه بود. از عواید آن نیز می شد به مستمندان کمک کرد. همچنین پشتوانه مالی خوبی برای حضرت علی به عنوان خلیفه انتخاب شده توسط پیامبر برای اداره امور وابسته به منصب خلافت بود.
در سال هفتم هجرى که ارتش اسلامدژهاى مستحکم خیبر را محاصره کرد، همه آنها با قدرت نظامى فتح گردید، جز «فدک» که مردم آنجا از در صلح و مسالمت وارد شدند و اراضى آنان به صورت املاک خالصه درآمد و در اختیار رسول خدا(صلی الله علیه وآله) قرار گرفت، یعنی این سرزمین از «انفال» و در اختیار پیامبر(صلی اللهعلیه وآله) بود.
آنچه گفته شد، مورد اتفاق فقیهان اسلامى و مطابق با حکم قرآنمجید مى باشد، آنجا که مى فرماید:
«وَ ما اَفاءَ اللَّهُ عَلى‏ رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَما اَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ مِنْ خَیْلٍ وَ لا رِکابٍ وَ لکِنَّ اللَّهَ یُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلى‏ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ»؛ (1)
(و آنچه را خدااز آنان (یهود) به رسولش بازگردانده [و بخشیده] چیزى است که شما براى به دست آوردن آن [زحمتى نکشیدید،)] نه اسبى تاختید و نه شترى، ولى خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلّط مى ‏سازد و خدابر هر چیز توانا است!).
از سوى دیگر، قرآنپیامبر را موظف ساخت که حق «ذى القربى» را بپردازد. چنان که مى فرماید: «وآتِ ذَا الْقُربى حقّه»؛(2) (حق خویشاوندان را بپرداز).
نزدیک ترین فرد به رسول خدا(ٌصلی الله علیه وآله) دخت گرامى او فاطمه (سلام الله علیها) بود، از این جهت «فدک» را به او بخشید و تا زمانى که پیامبر (صلی الله علیه وآله) زنده بود، کارگران حضرت زهرا (سلام الله علیها) آنجا را اداره مى کردند.
این کار علاوه بر اینکه دستور الهی و حقّی اختیاری برای پیامبر درباره فدکو در حق پاره تن و جگرگوشه اش بود، حکمتهایی نیز داشت.
1. پس از رحلت پیامبر اکرم (صلی اللهعلیه وآله)، طبق تصریحات مکرّر آن حضرت، زمامدارى مسلمانان از آنِ امیر مومنان (علیه السلام) بود و اداره این مقام و منصب به هزینه سنگینى نیاز داشت. حضرت على (علیه السلام) براى اداره امور وابسته به منصب خلافتمى‏ توانست از درآمد فدکبه نحو احسن استفاده کند. گویا دستگاه خلافتاز این پیش بینى پیامبر (صلی الله علیه وآله) مطّلع شده بود که در همان روزهاى نخست، فدکرا از دست خاندان پیامبر خارج کرد.
2. دودمان پیامبر (صلی الله علیه وآله)، که مظهر کامل آن یگانه دختر وى و نور دیدگانش‏ حضرت حسن (علیه السلام) و حضرت حسین (علیه السلام) بود، باید پس از فوت پیامبر (صلی الله علیه وآله) به صورت آبرومندى زندگى کنند تا حیثیت و شرف رسول اکرم و خاندانش محفوظ بماند. براى تامین این منظور پیامبر (صلی اللهعلیه وآله) فدک را به دختر خود بخشید.
3. پیامبر اکرم (صلی اللهعلیه وآله) مى دانست که گروهى کینه حضرت على (علیه السلام) را در دل دارند، زیرا بسیارى از بستگان آنها به شمشیر علی(علیه السلام) در میدان هاى جنگ با کفار کشته شده بودند یکى از راه هاى زدودن این کینه این بود که امام (علیه السلام) از طریق کمک هاى مالى از آنان دلجویى کند و عواطف آنان را به خود جلب نماید. همچنین به کلیه بینوایان و درماندگان کمک کند و از این طریق موانع عاطفى که بر سر راه خلافتاو بود، از میان برداشته شود.
پیامبر (علیه السلام)، هرچند ظاهراً فدکرا به زهرا(سلام الله علیها) بخشید، ولى درآمد آن در اختیار صاحب ولایتبود تا از آن، علاوه بر تامین ضروریات زندگى خود، به نفع اسلامو مسلمانان استفاده کند.(3)

منبع: پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی

پی نوشت:

(1). سوره حشر، آیه 6.
(2). سوره اسراء، آیه26.
(3). گرد آوری از: راهنماى حقیقت، شیخ جعفر سبحانی، ص 419-428

وقتى كه فاطمه زهرا(سلام الله عليها) رحلت كرد، ((ام ايمن )) قسم خورد كه در مدينه نماند؛ چون طاقت نداشت جاى خالى حضرت فاطمه (سلام الله عليها) را مشاهده نمايد. لذا به سوى مكه رفت و در ميان راه به تشنگى شديدى دچار شد. دستهاى خود را به سوى آسمان بالا برد و گفت :
پروردگارا! من خدمتگزار فاطمه (سلام الله عليها) هستم ، مرا از عطش ، مى ميرانى ! آنگاه خداوند از آسمان سطلى پايين فرستاد. ام ايمن از آن نوشيد و هفت سال به غذا و آب ، نيازى پيدا نكرد. در روزهاى بسيار گرم ، مردم ، او را به زحمت مى انداختند، ولى اصلا تشنه نمى شد

در تفسير فرات كوفي از امام صادق(علیه السلام) درباره آيه نخست سوره قدر «انا انزلناه في ليله القدر» روايت شده است كه حضرت فرمودند: منظور و مراد از «ليله» فاطمه است و مقصود از «القدر» الله جل جلاله است، پس هر كسي كه فاطمه(س) را آن گونه كه حق آن است، بشناسد، به تحقيق شب قدر را درك كرده است و همانا او فاطمه ناميده شد زيرا كه مردم از شناخت او بازماندند (عاجز ماندند).

منبع: روزنامه کیهان

مراد از اهل ‏بيت در آيه تطهير (سوره احزاب/33) پنج تن آل عباست در اين خصوص قول پيامبر كه از منابع اهل سنت نيز نقل شده است كافى است كه فرمود: «اين آيه درباره من و على و حسن و حسين و فاطمه نازل شده است‏» ميبدى نقل مى‏كند كه: «رب‏العالمين منت مى‏نهد بر مصطفى عربى كه خواست ما و حكم ما آن است كه اهل‏بيت تو پاك باشند از هر چه آلايش خلقيت است و اوساخ بشريت تا «از خانه به كدخداى ماند همه چيز». الطيبات للطيبين والطيبون للطيبات و در همان تفسير از قول ام‏سلمه آورده است: چون آيه تطهير نازل شد «فارسل رسول الله الى فاطمة و على والحسن والحسين فقال هؤلاء اهل بيتى‏» در تفسير روض‏الجنان هم مى‏خوانيم: «رسول -عليه‏السلام- حسن‏عليه‏السلام را بر دست راست‏خود نشاند و حسين را بر دست چپ و على را و فاطمه را در پيش روى، آن گه گليمى خيبرى بر ايشان افكند و گفت: اللهم لكل نبى اهل و هؤلاء اهلى، در حال خداى تعالى اين آيت فرستاد (.. انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت ويطهركم تطهيرا»
با وجود قدر و شان عظيم ام‏سلمه و تاييد نيك‏نهادى او توسط پيامبر از همراهى با پنج تن منع مى‏شود ولى جبرئيل با حسن قبول «انت منا» با نورانيتى مضاعف به ملكوت پرواز مى‏نمايد و در آسمانها مى‏نازد و فخر مى‏كرد و مى‏گفت: «من مثلى وانا فى السماء طاووس الملائكة و فى الارض‏من اهل بيت محمد» يعنى چون من كيست كه در آسمان رئيس فرشتگانم و در زمين از اهل‏بيت محمد خاتم پيغامبرانم؟»

در احادیث متواتره از طریق خاصه و عامه روایت شده است که آنحضرت را برای این فاطمه نامیده اند که حقتعالی او را و شیعیان او را از آتش جهنم بریده است. منتهی الآمال ( از تالیفات حاج شیخ عباس قمی ره ) جلد 1 صفحه 159

ابن بابویه به سند معتبر از یونس بن ظیبان روایت کرده است که حضرت صادق (ع) فرموده که فاطمه (ع) را نُه نام است نزد حقتعالی : فاطمه ، صدیقه ، مبارکه ، طاهره ، زکیه ، راضیه و مرضیه و محدثه و زهرا ، پس حضرت فرمود که آیا میدانی که چیست تفسیر فاطمه ؟ یونس گفت : گفتم خبر ده مرا از معنی آن ای سید من حضرت فرمود (( فطمت من الشر )) یعنی بریده شده است از بدیها حضرت فرمود که اگر امیرالمومنین (ع) تزویج نمی نمود او را کفوی و نظیری نبود او را بر روی زمین تا روز قیامت نه آدم و نه آنها که بعد از او بودند. ( علامه مجلسی (ره) در ذیل ترجمه این حدیث فرموده که صدیقه به معنی معصومه است ، و مبارکه یعنی صاحب برکت در علم و فضل و کمالات و معجزات و اولاد کرام و طاهره یعنی پاکیزه از صفات نقص و زکیه یعنی نمو کننده در کمالات و خیرات و راضیه یعنی راضی به قضای حق تعالی و مرضیه یعنی پسندیده خدا و محدثه یعنی ملک با او سخن میگفت و زهرا یعنی نورانی به نور صوری و معنوی ) منتهی الآمال ( شیخ عباس قمی ره ) جلد 1 صفحه 159

رسول خدا (ص) خطاب به حضرت سلمان (رضی الله عنه ) فرمودند : ای سلمان هرکه فاطمه دخترم را دوست بدارد در بهشت با من است و هرکه او را دشمن بدارد جایگاهش در آتش است.ای سلمان ! محبّت فاطمه در روز قیامت در صد موضِع به انسان نفع خواهد رساند که آسان ترین آنها عبارتند از : موقع مرگ ، قبر ، میزان ، حشر ، صراط ، و حساب.پس ( بدان ای سلمان ) هرکه فاطمه دخترم از او خشنود باشد من از او خشنودم و هرکه من از او خشنود باشم خدا از او خشنود است ، و هرکه فاطمه بر او غضب کند من بر او غضبناکم و هرکه من بر او غضب کنم همانا خداوند بر او غضب کرده است.ای سلمان ! وای بر حال کسی که بر فاطمه و بر ذرّیّه او و بر شیعه او ستم کند! { صحیفه فاطمیه صفحه 24 ، ارشادالقلوب جلد 2 صفحه 294 }

رسول خدا (ص) فرمودند : اگر خداوند متعال فاطمه (س) را برای حضرت علی (ع) خلق نکرده بود ، هیچ کفو و مانندی برای علی در روی زمین یافت نمی شد چه از آدم و چه از غیر آدم. { صحیفه فاطمیه صفحه 38 ، امالی صدوق صفحه 592 }

رسول خدا (ص) فرمودند : ملعون است ، ملعون است کسی که بعد از مَن به دخترم فاطمه (س) ظلم کند و حقّ او را ( که فدک باشد ) غصب نماید و او را شهید گرداند. { صحیفه فاطمیه صفحه 48 ، وسائل الشیعه جلد 11 صفحه 518 }

حضرت فاطمه (س) فرموده اند که پدرم رسول خدا (ص) به من فرمود هرکه بر تو صلوات و درود فرستد ، خدا گناهان او را بیامُرزد و در هر کجای بهشت که مقام من باشد آن شخص به من ملحق شود.ترجمه بیت الاَحزان از تالیفات حاج شیخ عباس قمی (ره) صفحه 36