«وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الْحَياةِ الدُّنْيا كَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوهُ الرِّياحُ وَ كانَ اللَّهُ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ مُقْتَدِراً؛ 1زندگى دنيا را براى آنها به آبى تشبيه كن كه از آسمان فرو مى‏فرستيم، و به وسيله آن گياهان زمين، سرسبز و درهم فرو مى‏روند، اما بعد از مدتى مى‏خشكند، به گونه‏اى بادها آنها را به هر سو پراكنده مى‏كنند، و خداوند بر هر چيز توانا است.»

1.الكهف (18)، 45

قسمتی از پایان نامه خانم محبوبه طاهری (طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها)