روشن است که اگر انسان تندرست نباشد، نمی تواند کار سودمندی انجام دهد. حتی برای انجام کارهای روزمره زندگی اش به کمک دیگران نیاز پیدا می کند. آدمی به محض این که تب می کند و درجه ی تبش بالاتر می رود در گوشه ای دراز می کشد و بر حرکت و راه رفتن توانایی ندارد و دیگران باید از وی پرستاری کنند و او در مدت بیماری، سربار دیگران است و اثر قابل ملاحظه ای بر هستی اش مترتب نمی شود، از این رو است که در اسلام ، همان گونه که نیروهای معنوی و روحی مورد توجه قرار گرفته، درباره ی سلامت جسمی و بهداشت تن نیز سفارش شده است.

قسمتی از پایان نامه ی خانم ریحانه سلیمانی