تعریف وقف در کلام شیخ ایروانی
وقف انشایی است که متضمن حبس کردن عین و نگه داشتن آن و باز کردن را ه برای استفاده از منافع و ثمره آن برای دیگران و یا برای عده خاص می باشد. و وقف بلا اشکال از نظر شرعی جایز می باشد.
ارکان وقف:
وقف بر دو نوع است:
1. وقف خاص: که موقوف علیه خاص دارد و دارای سه رکن است: 1.خود واقف2.عین موقوف3.موقوف علیهم
2. دقف عام: که موقوف علیه شخص خاصی نیست و این همان جایی است که قبول نیاز ندارد و دارای حالت ایقاع می باشد مثلا دستگاه آب سرد کنی را در پیاده رو می گذارند تا فرادی که در این پیاده حرکت می کنند تابستان از آبش بهره ببرند و مانن وقف مساجد که در واقع موقوف علیهم خاصی ندارند که در این صورت این وقف دارای دو رکن خواهد بود.
مستندات:
اما تعریفی که برای وقف بیان گردید از واضحات فقه به شمار می آید فهم متشرعه به صورت ارتکازی از وقف نیز همین مناست که بلا شک خود دلیلی بر معنای وقف می باشد و در حدیثی از رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد امر به وقف کردن فرموده اند:“اصل مال را حبس نما و راه استفاده از ثمرات آن را باز نما.”
اما اینکه از وقف تعبیر به صدقه می شود برای کسی که به روایات این باب رجوع داشته باشد واضح است پس برای نمونه به صحیحه ربعی از امام صادق علیه السلام توجه نما که امام صادق علیه السلام فرموده اند: امیر المؤمنین علیه السلام: خانه ای را که در میان بنی زریق داشتند صدقه قرار دادند و در وقف نامه آن نوشتند:
بسم الله الرحمن الرحیم
این نوشته ایست که به وسیله آن علی بن ابی طالب در حالی که زنده و سالم می باشد، خانه ای را که در بنی زریق دارد صدقه قرار داد، صدقه ای که نه فروخته شود و نه هدیه داده شود تا این که به ارث ببرد آن را خداوندی که به ارث می برد آسمان ها و زمین را و در این صدقه خاله های خود را ساکن می نماید تا زمانی که زنده باشند و نسل آنها را تا زمانی که زنده باشند پس زمانیکه نسل آنها نیز منقرض گردید این خانه برای نیازمندان از مسلمین باشد.
گردآوری شده توسط نویسنده وبلاگ
منبع: دروس تمهیدیه فی الفقه الاستدلالی، شیخ باقر ایروانی، مترجم: حجت الاسلام و المسلمین موسوی رکنی، آموزشیار: سعادتی،باب وقف،صفحات 4،5،6
مطالب مرتبط