از ظهر گذشته است،تأخـــير نكرد ؟
ساعت شش چهار نیم كمي دير نكرد؟

دلگيــرترم دوبــاره از جمعه قبـــل
وضعيــت انــتظــارتــغيــير نكــرد ؟

“اللهم عــجـــل لوليك الفرج”

بیا که می شود از چشمت استعاره گرفت

ز آسمان نگاهت گل ستاره گرفت

بیا بیا که عقابان قفس گرفتارند

تمام آینه ها داغدار زنگارند

بیا که جهان بی تو عرصه تنفس نیست

مجال دیدن آفاق و سیر انفس نیست

حضور آب ز کام تو وام می گیرد

لب عطش ز لبت التیام می گیرد

هجوم عطر بهار از کف تو می جوشد

بیا که باغ به دست تو سبز می پوشد

اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً…

هیچ امیدی نباشد بر من و احوال من

مستحق هیچ پروازی نباشد بال من

كارهای من وصالت را به تاخیر افكند

بوی هجران می دهد پرونده ی اعمال من

من دگر آن نوكر خوب و قدیمی نیستم
این لباس نوكری گرید بر این احوال من
بارها دستم گرفتی و نمک گیرت شدم

بارها شد ، جای من تو آمدی دنبال من
بارها خوردم زمین از جا بلندم كرده ای

شكر یک نعمت نكرد آخر زبان لال من

تا دم آخر منم شرمنده ی احسان تو

من گنه كردم تو كردی گریه براحوال من