در اردیبهشت ماه سال 1350 کارخانه چیت کرج شاهد یکی از حوادث فاجعه بار تاریخ معاصر بود. کارخانه جهان‌چیت کرج در سال ۱۳۱۷ شمسی ساخته شد و تولیدات آن شامل چیت، چلوار و متقال بود. ماشین آلات این کارخانه از آلمان و کارخانه فروشتال خریداری شد؛ اما با وقوع جنگ جهانی دوم، بخشی از ماشین آلات آن در آلمان و شوروی باقی ماند و سرانجام در سال ۱۳۲۷، راه اندازی کامل شد.

بعد از وقایع شهریور ۱۳۲۰ و حضور حزب توده در صحنه سیاسی کشور، این کارخانه محل اصلی تظاهرات کارگری مربوط به این حزب بود و همان گونه که کارخانه حریربافی چالوس را دستخوش اغتشاش و اعتصاب کرده و سرانجام آن را تعطیل کردند، کارخانه چیت سازی تهران نیز بر اثر اعتصابات کارگری، بارها به تعطیلی کشانده شد و سرانجام با کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲، این کارخانه برخلاف حریربافی چالوس، بار دیگر فعالیت خود را از سر گرفت. در اردیبهشت ماه سال ۱۳۵۰ هنگامی که ۲هزار تن از کارگران جهان چیت تصمیم داشتند برای اعتراض به «شرایط وحشتناک کار در کارخانه‌های محمدصادق فاتح یزدی» پیاده به سوی تهران حرکت کنند، چندین کامیون ژاندارم، با تفنگ‌ها و مسلسل‌های آمریکایی و اسرائیلی کارگران حق طلب جهان‌چیت را در کاروانسرای سنگی بی رحمانه به گلوله بستند که در نتیجه آن ۲۰ تن از کارگران کشته شدند. سه سال بعد، در بیستم مرداد ۱۳۵۳، فاتح در حالی که از تجریش عازم محل کار خود بود، ترور شد. در اعلامیه صادره از سوی چریک‌های فدایی درباره ترور او آمده بود: دادگاه انقلابی خلق، فاتح را به خاطر نقش موثری که در کشتار کارگران جهان چیت به عهده داشت و به خاطر حق‌کشی‌های ظالمانه‌اش در حق کارگران به مرگ محکوم کرد و فاتح خونخوار را به سزای اعمال ننگینش رساند.