شب هفتم ماه صفر آن ملعونه امام مجتبی (ع) را مسموم کرد. حدود بیست روز سم در وجود نازنین حضرت اثر گذاشت. روز بیست و هشتم صفر به شهادت رسیدند. 

حضرت فاطمه (س) فرمودند چشمی که بر حسنم گریه کند، کور وارد محشر نمی شود. قلبی که برای امام مجتبی (ع) محزون شود، مسرور وارد محشر می شود. قدم هایی که به زیلرت امام حسن (ع) برود، بر پل صراط نمی لغزد.

همه برای امام حسین (ع) به سینه می زنند و گریه می کنند، اما خود امام حسین (ع) برای امام حسن (ع) گریه می کند.