قالَ النَّبِیُ صلی الله علیه و آله: مَنِ احْتاجَ اِلَیْهِ اَخُوهُ الْمُسْلِمُ فِی قَرْضٍ وَهُوَ یَقْدِرُ عَلَیْهِ فَلَمْ یَفْعَلْ، حَرَّمَ اللّهُ عَلَیْهِ رِیْحَ الْجَنَّهِ.1
پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله فرمود: کسی که برادر مسلمان و نیازمندش از او تقاضای قرض الحسنه بکند و او با اینکه توانائی دارد، خواسته او را تأمین ننماید خداوند او را از بوی بهشت محروم خواهد ساخت.

 
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله: مَنْ اَقْرَضَ مُؤْمِنا قَرْضا یَنْتَظِرُبِهِ مَیْسُورَهُ کانَ مالُهُ فِی زَکاهٍ وَ کانَ هُوَ فِی صَلاهٍ مِنَ الْمَلائِکَهِ حَتّی یُؤَدِّیَهُ اِلَیْهِ.2
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس به مؤمنی قرض بدهد و منتظر بماند تا قرض گیرنده گشایش (در کارش) یابد، آن مال ثواب زکات خواهد داشت و قرض دهنده مورد درود فرشتگان باشد تا آنکه قرض گیرنده قرضش را ادا نماید.

1. همان، ص 138 .
2.بحارالأنوار، ج 103، ص 139 .