حجت الاسلام و المسلمین محسن طالب پور،  کارشناس مسائل سیاسی سپاه گفت:ما قبل از انقلاب در مسائل دینی،واقعاً هیچ اجازه ای نداشتیم.قبل از انقلاب فقط افراد محدودی مثلاً حاج آقایی یا حاجیه خانمی نماز می خواندند یا روزه می گرفتند و کارشان نداشتند ولی فعالیت های دینی در اجتماع نبود.

 کارشناس مسائل سیاسی افزود: در بعد اجتماعی دین داری نبود. عزاداری امام حسین علیه السلام در کشور ممنوع بود. یک هفته قبل از محرم ، افرادی که منبر می رفتند را شهربانی دعوت می کرد که چه چیزهایی بگویند و چه چیزهایی نگویند. می گفتند: از امام حسین علیه السلام و خوبی هایش هرچه می خواهید بگویید ولی از بدی های یزید نگویید.

حجت الاسلام طالب پور ادامه داد: قبل از انقلاب مدتی از رادیو و تلوزیون ،اذان پخش نمی شد، ما چنین شرایطی داشتیم. حجاب ممنوع بود. فعالیت های دینی اجتماعی ممنوع بود. دخترها در مدرسه نمی توانستند حجاب داشته باشند.

وی افزود: مهم ترین شاخصه انقلاب ما ، بُعد دینی اش بود. مردم چون حکومت دینی می خواستند قیام کردند.

کارشناس سیاسی يادآور شد: قبل از انقلاب چه کسی می دانست، دعای ندبه چیست؟ امام زمان کیست؟ اعتکاف چیست؟ حتی روضه خوانی هم مجوز می خواست. حتی اگر کسی پدر و مادرش از دنیا می رفت برای مراسم ختم، مجوز می خواست که چه کسی می خواهد قرآن بخواند و یا چه کسی به منبر می رود؟

وی افزود: قبل از انقلاب خانواده های مذهبی و متدین جلسه های دینی خانوادگی داشتند و حاج آقایی می آمد و مسأله شرعی و حدیث می گفت ولی علنی نبود. اتفاقاً همین ها انقلاب کردند. ما در بُعد فردی دین مشکل نداشتیم در بُعد اجتماعی مشکل داشتیم.