دهها سال بود که حضرت ابراهیم چشم انتظار فرزند بود تا اینکه خداوند کلیم به او فرزند داد. وقتی فرزندش اسماعیل به سن رشد رسید به شکرانه این گوهر آسمانی دست به دعا برداشت و عرض کرد:

ستایش خدای را که در زمان پیری به من دو فرزند (اسماعیل و اسحاق) عطا فرمود البته که پروردگار من دعای بندگان را می شنود.

پروردگارا! من و ذریه ام را از نمازگزاران قرار ده و دعای ما را اجابت فرما.  الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي وَهَبَ لي عَلَي الْکِبَرِ إِسْماعيلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَميعُ الدُّعاءِ39رَبِّ اجْعَلْني مُقيمَ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي رَبَّنا وَ تَقَبَّلْ دُعاءِ

از این آیات می آموزیم:

1.طلب فرزند از دعاهای پیامبران است

2.در مقابل نعمت فرزند باید از خداوند تشکر کرد

3.شکر نعمت فرزند پیوند زدن او با خداست

4. والدین باید در اندیشه نماز نسل آینده باشند

گردآوری شده توسط نویسنده وبلاگ

خانواده ونماز ، جمعی از نویسندگان،انجمن اولیا و مربیان، چاپ یازدهم،1389، ص71