خوشبختانه تاریخ اسلام، با نهایت دقت، لحظه های زندگی آن حضرت را ثبت و ضبط نموده است. یکی از شاهکارهای رفتاری آن بزرگوار روحیه ی راز و نیاز وی به پیشگاه بی نیاز مطلق، یعنی خداوند بزرگ و قادر است. پیوسه در حال دعا و مناجات بودند؛ از نگاه کردن در آینه، سوار شدن بر مرکب و پوشیدن لباس نو گرفته تا هنگام رفتن به بستر، حضور بر سفره ی غذا، آشامیدن آب، هنگام دیدن گل ها و میوه ها، عبور از قبرستان، هنگام شنیدن صدای اذان، رؤیت هلال ماه، هنگام حزن اندوه و خوشحالی و شادی دعا می خواندند و ذاکر بودند.

دیده شده توسط سلیمانی(نویسنده وبلاگ) در کتاب “خدایا چگونه شاد باشم؟"ص66