در آن روزگار كه مسلمانان دوران آمادگي خود را در مكه مي گذراندند، محيط زندگي آنان سخت طوفاني و شرايط فوق العاده بحراني بود.

آغاز اسلام بود،مسلمانان در اقليت قرار داشتند، و تمام قدرت و نيرو و حاكميت و ثروت در دست دشمنان بي رحم و بي منطق اسلام بود و هر كاري مي خواستند مي كردند.

در اين دوران دو نفر بيش از همه ايثار و فداكاري مي كردند:از ميان زنان خديجه بود كه بر زخم هاي قلب و جسم پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم مرهم نهاد.

و ديگر ابوطالب پذر بزرگوار امير المؤمنان  علي عليه السلام بود كه نفوذ و اعتباري بسيار در ميان مردم مكه داشت.

ولي با نهايت تأسف اين هر دو يار وفادار ، و دو شخصيت بزرگ و انسان هاي ايثارگر ، در سال دهم بعثت به فاصله كمي چشم از جهان پوشيدند. اما از آنجا كه خداوند هر نعمتي را از بندگان برگزيده اش مي گيرد نعمت ديگري را جانشين آن مي كند هر كدام از اين دو بزرگوار فرزندي از خود به يادگار گذاشتند كه نقش آن ها را ايفا مي كردند.

امير المؤمنان علي عليه السلام يادگار ابوطالب و فاطمه سلام الله عليها يادگار خديجه.

فاطمه سلام الله عليها نه تنها در روزهاي عادي بلكه در روزهاي جنگ و طوفاني نيز همچون يك مرد شجاع در شعاعي كه مأموريت داشت، از پيامبر صلي الله عليه و آله وسلم دفاع مي كرد.

اين دختر مثل يك فرشته نجات براي پيغمبر؛ مثل مادري براي پدر خود؛ مثل پرستار بزرگي براي آن انسان بزرگ؛ مشكلات را تحمل كرد. غم گسار پيغمبر شد ، بارها را بر دوش گرفت، عبادت خدا را كرد ايمان خود را تقويت كرد، خود سازي كرد و راه معرفت و نور الهي را به قلب خود باز كرد.

اين هاست آن ويژگي هايي كه زن مسلمان بايد در برخورد با پدر خويش الگو قرار دهد. مي توان اين گونه در شرايط سخت مقامات معنوي را طي كرد.

گردآوري شده توسط نويسنده وبلاگ در كتاب هاي:

قطره از دريا نشاني مي دهد، حسيني،محمد باقر، تهران، مسيا، 1391،صص29-32

زهرا(سلام الله علیها) برترین بانوی جهان، مکارم شیرازی، ناصر، قم،سرور، 1388،صص95-97