منظور از رشد اخلاقی عبارت است از رشد ارزش ها و انجام رفتارهای نیک و پرهیز از اعمال ناپسند. رشد توانایی های ذهنی در نوجوانان زمینه مناسبی را برای استدلال اخلاقی، درستکاری، و رفتارهای بهنجار اجتماعی فراهم می کند. از جمله کمک به دیگران، داوطلب شدن برای انجام امور خیر و مراقبت از دیگران. بزرگسالان با سرمشق قرار دادن رفتارهای نوع دوستانه ، ملاحظه دیگران و مراعات حال آنان، می توانند به رشد اخلاقی نوجوانان خود کمک کنند. هم چنین خانواده ها باید در یک جو عاطفی مناسب در مورد امور اخلاقی با نوجوانان خود صحبت کنند و او را به انجام آن ها تشویق کنند.[1] چنین جوی باید آثار تخریبی تبعیض نسبت به اقوام، جنسیت، افراد مسن و افراد ناتوان را برای فرد و جامعه روشن سازد و از آن ممانعت به عمل آورد. داوطلب شدن برای انجام امور خیر در جامعه، فعالیت مهم و اثرگذاری برای رشد اخلاقی جوانان محسوب می شود. زیرا علاوه بر کمک به ارتقای رشد اخلاقی و پرورش احساس هدف مندی و معنا در زندگی، عواقب مطلوب بلند مدتی را به همراه دارند که هم فرد و هم جامعه از آثار آن برخوردار می گردند. افرادی که به انجام این گونه اعمال مبادرت می ورزند با افت تحصیلی کمتری مواجه می شوند، کمتر درگیر رفتارهای نابهنجاری چون نوشیدن الکل یا سوء مصرف مواد می گردند و بطور کلی از ز و جسمانی بیشتری برخوردارند.

[1] بررسی شخصیت جوان از دیدگاه قرآن وحدیث وعلم روانشناسی.ص59

 قسمتی از پایان نامه منصوره بهنام نیا، طلبه مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون سلام الله علیها، با عنوان: تاثیر رسانه های تصویری بر ناهنجاری رفتاری نوجوانان