امام علی عليه السلام :
اَلصَّـديقُ الصَّدُوقِ مَنْ نَصَحَكَ فى ‏عَيْبِكَ، وَ حَفِظَكَ فى غَيْبِكَ وَ آثَرَكَ عَلى نَفْسِهِ؛
دوست راستين كسى است كه نسبت به عيبهايت نصيحت و خيرخواهى كند و پشت سرت، آبرويت را حفظ كند و تو را بر خويش مقدّم بدارد و ايثار كند.

ميزان الحكمة: ج 5، ص 311

امام علی عليه ‏السلام :
كُنْ سَمْحا ولا تَكُنْ مُبَذِّرا، وكُنْ مُقَدِّرا ولا تَكُنْ مُقَتِّرا؛
بخشنده باش اما ولخرج مباش؛ و صرفه‏ جو باش ليكن خسيس مباش.

نهج البلاغة ، حکمت 33

«فَبَعَثَ فِیهِمْ رُسُلَهُ وَ واتَرَ اِلَیْهِمْ اَنْبِیایَهُ لِیَسْتاْدُوهُمْ مِیثاقَ فِطْرَتِهِ وَ یُذَکِّرُوهُمْ مَنْسِیَّ نِعْمَتِهِ وَ یَحْتَجُّوا عَلَیْهِمْ بِالتَّبْلِیغِ وَ یُثِیرُوا لَهُمْ دَفایِنَ الْعُقُول»؛ (خداوند رسولان خویش را به سوى آنها مبعوث کرد، و انبیاى خویش را به سوى آنان گسیل داشت، تا این که از مردم اداى پیمان فطرى آنها را طلب نمایند، و نعمت هاى فراموش شده او را یادآور شوند، با تبلیغات، حجت را بر مردم تمام کنند و گنجینه هاى نهفته عقل ها را در پرتو تعلیماتشان آشکار سازند).(1)

(1). «نهج البلاغه»، خطبه اول، صفحه 43 /انتشارات دار الهجرة

م پيامبر مکرم اسلام صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله :
إنَّ السَّعيدَ كُلَّ السَّعيدِ حَقَّ السَّعيدِ مَن اَحَبَّ عَلِيّا في حَياتِهِ و بَعدَ مَوتِهِ؛
سعادتمند حقيقى كسى است كه علی را در حيات او و پس از رحلتش دوست بدارد .

أمالى صدوق ، ص 249

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله :
اَلعِبادَةُ سَبعَةُ أجزاءٍ أفضَلُها طَلَبُ الحَلالِ؛
پرستش، هفت بخش است و برترين بخش آن، طلب روزىِ حلال است.
گزیده تحف العقول: ح17