شرح دعاي روز بيست و ششم ماه رمضان

أَللّـهُمَّ اجْعَلْ سَعْيى فيهِ مَشْكُورا وَ ذَنْـبى فيـهِ مَغْـفُـوراً وَ عَمَـلى فيـهِ مَقْـبُـولاً وَ عَيْـبى فيـهِ مَسْتُـوراً يا أَسْـمَعَ السّـامِعـينَ.
«خدايا كوششم را امروز پاداش بده، و گناهم را مورد بخشايش قرار بده، و عمل مرا قبول كن، و عيبم را بپوشان، اى شنواترين شنوايان».

«سعى مشكور» چيست؟

نيازمان اين است كه خدايا سعى ما را مشكور قرار بده.

«سعى» چيست؟ سعى، تلاش و فعاليّت پرشتاب و جدّى است.

همچنانكه رفت و آمد بين دو كوه صفا و مروه را در اعمال حجّ، «سعى» گويند. حاجى، سعى بين صفا و مروه مى كند.

در قرآن كريم مى خوانيم:

«اى مؤمنان! هرگاه كه در روز جمعه، به نماز جمعه ندا دهند، پس بشتابيد به سوى ذكر خدا و خريد و فروش را رها كنيد.»[1]

مى بينيم كه به اين حركت پرشتاب به سوى ميعادگاه نماز جمعه، و حضور در اين مراسم سياسى ـ عبادى، تعبير «سعى» اطلاق شده است…

«فَاسعَوا اِلى ذِكرِاللّه ».

پس، تلاشى كه از طرف خداوند، مورد پذيرش و قبول واقع شود و پروردگار به آن توجّه كند، و از ضايع شدن آن مانع گردد و نوعى سپاس، از تلاشگر به عمل آورده، پاداش نيكو بدهد چنين عملى «سعى مشكور» است.

امّا تلاش و سعى چه كسانى مورد «شُكران» و سپاس قرار مى گيرد؟

«سعى» چه كسانى «مشكور» است؟

تلاش و عمل، خود به خود، برانگيزاننده پاداش و جزا و شكر و سپاس نيست. بايد آميزه هايى داشته باشد، از «خير»، «خلوص»، «صدق» تا به عمل، رنگ خدايى بزند… ـ « صبغه اللّه »!…

قرآن، سعى چه كسانى را مشكور مى داند؟

يك جا مى گويد:

«هر كس «آخرت» را بجويد و بطلبد و براى آن تلاش و «سعى» شايسته كند و داراى «ايمان» هم باشد، چنين كسانى سعيشان «مشكور» است…»[2]

در جاى ديگر، پس از بيان عملكرد «ابرار» و پاداش هاى مفصّل آنان در بهشت و نعمتهاى گسترده آن جايگاه جاودانه، مى گويد:

«تمام اينها «جزا»ى عمل است و «سعى» شما «مشكور» است!»[3]

و در جاى ديگرى:

«هركه داراى «ايمان» باشد و «عمل صالح» كند، سعى او «كفران» نمى شود.»[4]

از مجموع اين آيات، به دست مى آيد كه سعى كسانى مشكور و مورد سپاس خداوند و قدردانى مردم قرار مى گيرد كه:

1 ـ «ايمان» داشته باشند.

2 ـ «عمل صالح» كنند.

3 ـ «آخرت طلب» باشند.

4 ـ از نيكان و «ابرار» به حساب آيند.

در نتيجه، دعا و طلب از خدا، مبنى بر مشكور بودن «سعى» در اين روز و اين ماه، ايمان و عمل صالح و آخرت گرايى و نيكوكارى مى طلبد.

در مقابل اين مشكور بودن سعى، گم شدن نتيجه تلاش و بى اثر بودن زحمات است و اين، كيفر و فرجام زيانكارانى است كه كوشش آنان در باتلاقى از «ريا» و مردابى از «كبر» و گردابى از «غرور» فرو مى رود و منجرّ به بى نتيجه شدن عملها در دنيا و آخرت، نزد خالق و خلق مى گردد.

[1] ـ جمعه، آيه 9 فاسعوا الى ذكراللّه .

[2] ـ اسراء، آيه 19.

[3] ـ انسان، آيه 22.

[4] ـ انبياء، آيه 94.
منبع : سيناي نياز ؛ جواد محدثي