سلامت جسم بی‌تردید یکی از نعمت‌های بزرگ الهی و در همسر کمال محسوب می‌شود. همسر سالم هم زیباتر است هم بهتر می‌تواند امور زندگی را اداره کند. ولی افراد بیمار و معلول و ناقص‌العضو نیز انسانند و نیاز به ازدواج دارند. آنها نیز می‌توانند خود را با شرایط زندگی تطبیق دهند و وظایف محوله را انجام دهند. مهم‌ترین معیار در ازدواج، دین‌داری و عقل و اخلاق و نجابت و فضل و دانش است و افراد بیمار و معلول نیز می‌توانند دارای این فضائل و کمالات باشند.

چه خوب است که انسان‌های خیراندیش و ایثارگر با معلولان و بیماران ازدواج کنند و آنها را از تنهایی نجات دهند، و با این عملِ ارزش‌مند و انسانی رضایت خداوند سبحان را جلب کنند. کار بسیار ارزنده‌ای است ولی خالی از اشکال هم نیست، یک نفر معلول غالباً نمی‌تواند مانند فرد سالم زندگی کند و در اداره امور خانواده جدیت نماید، به همین جهت همسرش ناچار است کار او را جبران کند و مشکلات و دشواری‌ها را تحمل نماید. به علاوه عیب‌جویی‌ها و سرزنش‌های افراد جاهل و بی‌ادب را نیز نباید از نظر دور داشت. بنابراین چنین ازدواج‌هایی باید بر اساس تعقل و عاقبت اندیشی استوار باشد نه بر اساس عواطف و احساسات زودگذر، باید قبلًا فکر کرد و مشکلات و دشواری‌ها را خوب سنجید و آگاهانه وارد عمل شد.

مبادا در اثر تحریک عواطف ناسنجیده با معلول یا بیماری ازدواج کنید و بعداً پشیمان شوید و با ایراد و بهانه و نق‌نق، قلب لطیف آن انسان‌های محبوب خدا را برنجانید و دردی بر دردهای آنها بیفزایید.

ديده شده توسط سليماني (نويسنده وبلاگ) در كتاب “انتخاب همسر"ص123