زهر کسی که گرفتم سراغ خانه تو                             زمن گرفت نشان از تو و نشانه تو

نگار من خوب من سید من                                            بگو که از که بگیرم سراغ خانه تو

دلم به حال دلم سوخت بس که هرشب وروز              گرفت این دل غرق به خون بهانه تو

نوکر رخ ارباب نبیند سخت است                                    شب گر رخ مهتاب نبیند سخت است

لب تشنه اگر آب نبیند سخت است                                گم گشته اگر راه نیابد سخت است

بیا که بی تو دلم بهانه می‏گیرد                                        بیا که نشان زبی نشانه می‏گیرد