فیض الاسلام می فرماید :

بیش از دوازده سال پیش به درد شکم گرفتار شدم و معالجه اطباء سودی نبخشید . برای استشفاء به اتفاق و همراهی اهل بیت و خانواده به کربلای معلی مشرف شدیم . در آن جا هم سخت مبتلا گشتم . روزی دوستی از زایرین در نجف اشرف،من و گروهی را به منزلش دعوت نموده ، با اینکه رنجور بودم ، رفتم . در بین گفت و گوهای گوناگون ، یکی از علماء (ره ) که در آن مجلس حضور داشت ، فرمود :

((بدرم می گفت : هر گاه حاجت و خواسته اس داری ، خدای تعالی را سه بار به نام علیا حضرت زینب کبری (س ) بخوان ، بی شک و دودلی ، خدای عزوجل خواسته است را روا می سازد . از این رو من چنین کرده ، شفا و بهبودی بیماری خود را از خدای تعالی خواستم ، و علاوه بر آن نذر نموده و با پروردگارم عهد و پسمان بستم که اگر از این بیماری بهبودی یافت ، کتاب در احوال سیده معظمه (س ) بنویسم تا همگان از آن بهره مند گردند .

حمد سپاس خدای جل و شاءنه را که پس از زمان کوتاهی شفا یافتم . اما از بسیاری اشغال و کارها و نوشتن و چاپ و نشر کتاب و ترجمه و خلاصه تفسیر قرآن عظیم به نذر خویش وفا ننمودم ، تا اینکه چند روز پیش یکی از دخترانم مرا آگاه ساخت که به نذرم وفا ننموده ، من هم از خدای عز اسمه توفیق و کمک خواسته ، به نوشتن آن شروع نمودم و آن را کتاب ترجمه خاتون دوسرا سیدتنا المعصومه ، زینب الکبری - ارواحنا لتراب اقدامهاالفداه - نامیدم .

منبع: عباس عزیزی،کتاب:دویست داستان از فضایل ، مصایب و کرامات حضرت زینب (ع)، چاپ چهارم،1381 ،ص158