نام : حاجی باقریان / علیرضا
نام پدر : عباس
تاریخ تولد : ۱۳۴۲
محل تولد : اصفهان
تاریخ شهادت : ۱۳۵۷
محل شهادت : خیابان کمال اسماعیل اصفهان
شهرستان : اصفهان
تحصیلات : دیپلم
گلزار : تکیه حاج آقا میرزا مهدی- اول تخت فولاد

شهید علیرضا حاجی باقریان جوانی مؤمن ، انقلابی ، رشید و بسیار مهربان و مؤدب بود. علیرضا سال های آخر عمرش را از مادر خواسته بود تا اجازه دهد تمام کارهای مادرش را انجام دهد و به خواهرهایش کاری نداشته باشد. سال آخر تحصیل یعنی کلاس هشتم که بود شبانه درس می خواند و روزها به سر کار می رفت. حضور فعالانه در تظاهرات و پخش اعلامیه های امام داشت. از زمانیکه در اصفهان اعلام حکومت نظامی شد از زمان شروع حکومت نظامی همراه دوستانش به خیابان ها رفته و شعار می دادند و مشغول پاره کردن عکس های شاه بودند. در خانه هایی که حرف از شاه و خانواده اش بود نمی گذاشت. شبها ساعت 12 منزل می آمد با دستها و لباس خونی و می گفت این ها خون برادران ماست.
علیرضا از زمان شهادتش مطلع بود بطوریکه چند روز قبل از شهادت به منزل خواهرش رفته و خواهش کرده بود که نزد مادر بیاید. به او گفته بود که روز عاشورا تکلیف من روشن می شود. صبح روز عاشورا هم مادر را بوسیده و به ایشان می گوید امروز سرانجام من معلوم می گردد. از صبح روز عاشورا مشغول پایین آوردن مجسمه میدان قیام علیرضا می گوید برویم دم سی و سه پل و با دوستانش به سمت خیابان کمال اسماعیل می روند و چون دم ساواک مأموران زیادی بوده علیرضا از در ساواک بالا رفته تا مجسمه شاه را پایین بیاورد که توسط یکی از مأموران تیر می خورند و او را به بیمارستان می برند. خانواده او بعد از هشت روز جستجو جسد او را در سردخانه بیمارستان کاشانی می یابند و متوجه می شوند علیرضا ساعت 7 روز عاشورا به شهادت رسیده است.
علیرغم گفته پزشکان که گفته بودند جسد را بی سروصدا و به عنوان تصادفی از بیمارستان خارج کنید ، تابوت محمد را با الله اکبر و شعار تشییع کرده و سپس در تکیه حاج آقا میرزا مهدی اول تخته پولاد به خاک سپردیم.