امام على عليه السلام :هر يك از شما كه مى خواهد بداند چه منزلتى نزد خدا دارد، بنگرد كه هنگام [رو به رو شدن با ]گناهان چه ارزشى براى خدا قائل است؛ به همان اندازه نزد خداوند تبارك و تعالى منزلت دارد.
الخصال : 617/10
احمد به خدا غیر علی یار نمی خواست
پیغمبر ما همسفر غار نمی خواست
رفتند به بیراهه و خوردند به بن بست
“تا بوده علی بوده و تا هست علی هست”
بر اسب سوار است قیامت شده بر پا
دشمن به فرار است ازین حالت مولا
شمشیر کشیده است که لشگر بگشاید
باید برود یک تنه خیبر بگشاید
«یا قادر» و «یا قاهر» و «یا فاتح» و «یا هو»
این جرأت و این هیبت و این قدرت بازو …
مخصوص علی هست علی شیر خداوند
آن یکه جوانمرد به تعبیر خداوند …
از ترس ز دستان عدویش سپر افتاد
“با خشم علی هرکه در افتاد ور افتاد”
احمد زند آیا نفسی غیر علی … ؟ نه
بالا برود دست کسی غیر علی … ؟ نه
“من کنتُ” که بر حیدر کرار رسیده است
حقّ است و سرانجام به حقدار رسیده است
لقب ( شیر خدا ) به امام علی علیه السلام
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، اولین کسی بود که به امام علی ع لقب شیر خدا و اسدالله داد.وقتی امام علی (ع) در شب هجرت به جای پیامبر اکرم (ص) خوابید و مشرکان، خانه را محاصره کردند و بعد از آنکه آن حضرت را در بستر پیامبر دیدند، آن جناب با شمشیر به آنها حمله کرد، همان طوری که شیری شجاع بِـپرد، آنها به سرعت از او فرار کردند همان گونه که گورخران از شیر فرار می کنند. پیامبر اکرم ص فرمودند:علی بن ابیطالب برطرف کننده دشواریهایم است،او اسدالله و سیف الله است،علی بن ابی طالب بزرگ مهاجرین و انصار است که برادر و پسر عمویم است، علی گوشت و خون و مویم است ،علی پدر فرزندانم حسن و حسین (علیهم السلام) دو سید جوانان اهل بهشت است.
منبع:
مناقب آل ابیطالب، ج۱، ص۳۹۴٫
شرف النبى، ابو سعيد واعظ (م 406)، تحقيق محمد روشن،ص:290)
تحقيق عبد الحسين نوايى، تهران، امير كبير، چ سوم، 1364ش،ص:758)
امام صادق علیه السلام فرموده اند:
« کان امیرالمومنین علیه السلام یحتطب و یسقی و یکنس و کانت فاطمة تطحن و تعجن و تخبز»
⚜ امیرالمومنین علیه السلام در خانه به کارهای مشکل می پرداخت:
هیزم جمع آوری می کرد ،
آب به منزل می آورد و جارو و نظافت منزل را بعهده داشت ⚜
و فاطمه زهرا سلام الله علیها :
گندم را با آسیاب دستی آرد می کرد و خمیر می کرد و نان می پخت.
بحار ج 43 ص 151 / به نقل از رساله امام سجاد علیه السلام، شرح نراقی
پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَلرّوحُ وَ الرّاحَةُ وَ الفَلَجُ وَ الفَلاحُ وَ النَّجاحُ وَ البَرَكَةُ وَ العَفوُ وَ العافيَةُ وَ المُعافاةُ وَ البُشرى وَ النَّصرَةُ وَ الرِّضا وَ القُربُ وَ القَرابَةُ وَ النَّصر وَ الظَّـفَرُ وَ التَّمكينُ وَ السُّروُر وَ المَحَبَّةُ مِنَ اللّهِ تَبارَكَ وَ تَعالى عَلى مَن اَحَبَّ عَلىَّ بنَ اَبى طالِبٍ عليهالسلام وَ والاهُ وَ ائتَمَّ بِهِ وَ اَقَرَّ بِفَضلِهِ وَ تَوَلَّى الأَوصياءَ مِن بَعدِهِ وَ حَقٌ عَلَىَّ اَن اُدخِلَهُم فى شَفاعَتى وَ حَقٌ عَلى رَبّى اَن يَستَجيبَ لى فيهِم وَ هُم اَتباعى وَ مَن تَبِعَنى فَاِنَّهُ مِنّى؛
آسايش و راحتى، كاميابى و رستگارى و پيروزى، بركت و گذشت و تندرستى و عافيت، بشارت و خرّمى و رضايتمندى، قرب و خويشاوندى، يارى و پيروزى و توانمندى، شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر كسى باد كه على بن ابى طالب را دوست بدارد، ولايت او را بپذيرد، به او اقتدا كند، به برترى او اقرار نمايد، و امامانِ پس از او را به ولايت بپذيرد. بر من است كه آنان را در شفاعتم وارد كنم. بر پروردگار من است كه خواسته مرا درباره آنان اجابت كند. آنان پيروان من هستند و هر كه از من پيروى كند، از من است.
(بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 27، ص 92)