جای سوال است که در علم وظایف الاعضاء ، دانشمندان چشم و گوش را از همه مهمتر دانسته و وظائف آنها را سنگین تر می دانند ، چطور می شود که زبان از همه بالاتر بوده و موقعیت آن حساس تر باشد ؟

پاسخ آن با مختصر دقتی روشن خواهد شد که قدرت تصرف گوش فقط در شنیدنی هاست ، از آن که بگذر به اندازه بال مگسی ارزش ندارد ، و همچنین چشم میدان فعالیتش تنها در دیدنی هاست ، از آن که بگذرد چشم با غیر خودش مساوی است .

اما زبان ، منطقه حکومتش دامنه دار و وسعت جولانش پهناور و دخالت او در منطقه هر یک از آنها آشکار است ؛ علاوه بر این که در مناطق اندامهای دیگر نیز تصرف کامل دارد .

به عبارت دیگر چشم هر چه ببیند ، از سیر در افلاک و ستارگان در عالم بالا و سر در جهان ریز و ذره بینی و دیدن بر و بحر ، درختان و گیاهان ، جماد و حیوانات ، انسان و غیر آن از صنعت و اختراع ، اکتشافات و صدها موضع دیگر ، همین زبان آن را از چشم گرفته و بازگو می کند و همچنین هر چه گوش بشنود از آوازها ، آهنگها ، نغمه ها ، صداهای مختلف و سخن های گوناگون علمی و غیر علمی ، شرعی و غیر شرعی و صدها موضوع دیگر ، همه را زبان پیاده کرده و بازگو می نماید . 

دیده شده توسط سليماني(نويسنده وبلاگ) در كتاب«‌مناظره زبان و اندامها»،ص10