(مصدر روايت: پيامبر، راوى: ابان از سليم) ابان از سليم بن قيس نقل كند كه گفت: شنيدم كه على (ع)مى گويد: از رسول خدا (ص) مرا ده مقام و منزلت است كه هر كدامشان مرا بى نهايت خوشحال مى سازد. به حضرتش گفته شد: اى امير مؤمنان! آنها را براى ما بيان كن! فرمود: رسول خدا (ص) به من فرمود: «اى على! تو برادرى، دوست همدمى، تو وصى، تو وزيرى، تو جانشين من در خاندان و مالى و در هر چه و هر جا كه نباشم هستى. مقام تو نزد من مانند مقام من نزد پروردگارم است، تو جانشينم در ميان امتم هستى، دوست تو دوستم است و دشمن تو دشمنم، تو امير مؤمنان و سرور مسلمانان پس از من هستى». سپس على(ع) به اصحابش رو كرد و فرمود: اى گروه ياران! به خدا سوگند در هيچ كارى پا جلو ننهادم مگر به آنچه رسول خدا در آن با من عهد بسته بود. خوشا به حال كسى كه دوستى ما خاندان در قلبش جاى يافته است تا با دوستى ما ايمان در قلبش همچون كوه احد پا برجا و استوار شود و هر كس دوستى ما را در دل نداشته باشد ايمان در دلش محو میشود آن گونه كه نمك در آب حل مى گردد. به خدا سوگند و باز هم به خدا سوگند! در ميان جهانيان يادى از ياد من براى رسول خدا دوست داشتنىتر نيست و نماز بر دو قبله چون نماز من نيست چرا كه هنوز كودك و نابالغ بودم كه نماز میخواندم، و فاطمه پاره تن رسول خدا همسرم است، فاطمه اى كه در زمان خويش چون مريم دختر عمران در زمان او است. و نكته سوم را به شما بگويم كه: حسن و حسين فرزندان اين امت هستند، آن دو نسبت به محمد (ص) مانند دو چشم نسبت به سر میباشند و من جاى دو دست براى بدن را دارم و فاطمه جاى قلب را در بدن دارد. ما همانند كشتى نوح هستيم كه هر كس بر آن درآيد نجات يابد و هر كس از آن عقب ماند غرق گردد.