در مسیر راه کوفه و شام ، اسیران آل محمد (ص ) به منزلگاهی رسیدند که نام آن((قصر عجوز)) بود ، منظور از عجوزه زنی به نام ((ام الحجام )) بود ، این زن که سرشتی ناپاک داشت و از دشمنان کوردل بود ، گستاخی و بی شرمی رابه جایی رسانید که کنار سر مقدس امام حسین (ع ) آمد و بر سنگی چهره سری را کشید و آن را خراشید به طوری که از آن سر مقدس خون ریخت .

زینب (س ) با دیدن این صحنه دلخراش پرسید : این زن چه نام دارد ؟

گفتند : نام او ((ام الحجام )) است .

حضرت زینب (س ) با آه و ناله جانسوز آن زن پلید چنین نفرین کرد :

((اللهم خرب علیها قصرها ، واحرقها بنار الدنیا قبل نار الاخره ))؛ خدایا ، خانه این زن را ویران فرما ، و او را با آتش دنیا قبل از آتش آخرت ، بسوزان . ))

روایت کننده می گوید : سوگند به خدا هنوز دعای زینب (س ) به آخر نرسیده بود که دیدم قصر ویران شده ، و آتشی در آن قصر ویران شده روی آورد و همه آنچه را در آنجا بود با آن زن سوزانید و به خاکستر تبدیل کرد و سپس باد تندی وزید و همه آن خاکسترها را پراکنده ساخت و دیگر نشانه و اتری از آن قصر باقی نماند .