علامه جزایری در کتاب ((الخصائص الزینبیه )) می نویسد :

وقتی که حضرت زینب (سلام الله علیها ) شیر خواه و در گهواره بود ، هر گاه برادرش حسین علیه السلام از نظر او غایب می شد ، گریه می کرد و بی قراری می نمود . هنگامی که دیده اش به جمال دل آرای حسین علیه السلام می افتاد ، خوشحال و خندان می شد . وقتی که بزرگ شد ، هنگام نماز قبل از اقامه ، نخست به چهره حسین علیه السلام نگاه می کرد و بعد نماز می خواند