پیامبر خدا صلی الله علیه و آله :
تَمامُ التَّقوى أن تَتَعلَّمَ ما جَهِلتَ و تَعمَلَ بِما عَلِمتَ؛
همه تقوا اين است كه آنچه را نمى ‏دانى بياموزى و آنچه را مى ‏دانى به كار بندى.
تنبيه الخواطر: ج2، ص120

در زمان حکومت عثمانی که حکومت مقتدر و مهمی بوده و انگلیسی ها می‎خواسته اند آن را متلاشی کنند ، در کنار سفارت عثمانی ( سفارت ترکیه) در تهران مسجدی بوده که مامورین سفارت که سنی مذهب بوده اند در آن مسجد صبحها نماز می‎خوانده اند، در این مسجد یک شیخی هر روز صبح روضه حضرت زهرا(س) و اینکه خلیفه دوم در را به پهلوی حضرت زهرا زد و… می‎خواند،
یک کسی می‎گوید من گفتم اینکه این شیخ هر روز این روضه را در اینجا می‎خواند یک چیزی باید باشد، آمدم و به او گفتم شیخنا، شما روضه دیگری بلد نیستید بخوانید هر روز صبح این روضه را می‎خوانید؟ گفت چرا، گفتم پس چرا هر روز این روضه را می‎خوانی ؟
گفت من یک بانی دارم روزی پنج ریال به من می‎دهد می‎گوید این روضه را در این مسجد بخوان من هم می‎خوانم، گفتم می‎شود این با نیت را به من معرفی کنی ؟ گفت بله، یک دکاندار در همین خیابان است .
آن شخص می‎رود با آن دکاندار رفاقت می‎کند بعد می‎گوید شما چطور شده که هر روز در این مسجد روضه حضرت زهرا (س) می‎گویی بخوانند؟
می‎گوید یک کسی روزی دو تومان به من می‎دهد که در این مسجد روضه حضرت زهرا خوانده شود، من پانزده ریال آن را برمی دارم و پنج ریال را می‎دهم به این شیخ روضه بخواند، بعد تعقیب می‎کند ببیند که بانی این روضه چه کسی است، معلوم می‎شود روزی بیست و پنج تومان از سفارت انگلیس می‎دهند که صبحها روضه حضرت زهرا (س) در این مسجد که در کنار سفارت عثمانی است خوانده شود و بازار جنگ شیعه و سنی هر روز گرم باشد.
[خاطرات آیت الله منتظری ، جلد ۱ ، صفحه ۸۲]

ديده شده توسط نويسنده وبلاگ در كتاب تبليغ

 عبيدالله با كشتن افراد بي‏گناه و كشيدن آن‏ها در كوچه و بازار و هم چنين با دار زدن افراد و آويزان كردن آنها در اماكن عمومي و يا انداختن افراد از بالاي قصر دارالاماره، سخت مردم را به وحشت انداخت؛ مثلاً با كشتن مسلم بن عقيل (نماينده امام حسين علیه السلام) و هاني بن عروه و كشاندن اين دو چهره بزرگ و انقلابي در كوچه و بازار كوفه و هم چنين انداختن نماينده ديگر امام حسين(علیه السلام) به نام قيس بن مسهر صيداوي، اين جوّ خفقان‏آميز را در كوفه به وجود آورد.

مسعودي مي‏نويسد: هاني بن عروه را ـ كه چهار هزار نفر شمشير زن تحت امر او بودند ـ از زندان بيرون آورده و دست بسته براي گردن زدن به طرف بازار مي‏بردند. او آن چنان فرياد مي‏زد و بزرگان قبايل را به نام ياد مي‏كرد و وامذحجاه مي‏گفت و آنها را به ياري مي‏طلبيد، امّا هيچ يك به حمايت او برنخاستند و به نداي او لبيك نگفتند… از اين رو، ترس و وحشت مردم به جايي رسيده بود كه كسي حاضر به دفاع از او نشد و به دستور عبيدالله در انظار عمومي درسن 89 سالگي گردنش را زدند و وي را به شهادت رساندند.

عبيدالله در راستاي اجرا كردن اهداف شوم و نامقدس بني ‏اميه، آنقدر به اين كشتارهاي وحشيانه مردم ادامه داد كه تقديرنامه ‏اي از يزيد بن معاويه دريافت كرد. اين بار يزيد ضمن تقدير از عبيدالله براي او نوشت: شنيده ‏ام كه حسين(علیه السلام) متوجه عراق گرديده است، بايد راه‏ها را سخت به كنترل درآوري و در ظفر يافتن به او تلاش سختي بنمايي و مردم را به بهانه ‏هاي گوناگون به قتل برساني.

او نيز با ايجاد اين رعب و وحشت در بين مردم توانست به موقع از اين حربه استفاده نمايد و مردم را ـ پس از ورود امام حسين(علیه السلام) به كربلا ـ جهت جنگ با امام حسين (علیه السلام) بسيج كند.

نتيجه اين كار اين شد كه افراد ضعيف‏ النفس و بي ‏اراده و يا مزدوراني كه از ديگران پيروي مي‏كردند و از خود هيچ اراده‏ اي نداشتند، راهي جز رفتن به كربلا و جنگيدن با امام حسين نداشته باشند، زيرا نه مي ‏توانستند در كوفه بمانند و نه مي‏ توانستند اراده‏ اي از خود نشان داده پا به فرار بگذارند.

بین خواندن نماز به صورت فرادی دراول وقت و خواندن همان نماز به صورت جماعت با تاخیر کدامیک اولویت دارد، موضع سوال است.
سفارشات زیادی در مورد خواندن نمازهای واجب به صورت جماعت وجود دارد، از طرفی هم خواندن نمازها دراول وقت تاکید ویژه ای در عقاید اسلامی دارد. اما اینکه بین خواندن نماز به صورت فرادی دراول وقت و خواندن همان ماز به صورت جماعت با تاخیر کدامیک اولویت دارد، موضع سوال است.

امام خمینی در رساله توضیح المسائل خود در این زمینه اینگونه آورده اند که، مستحب است انسان صبر کند که نماز را به جماعت بخواند و نماز جماعت از نماز اول وقت که فرادى یعنى تنها خوانده شود بهتر است. و نیز نماز جماعتى را که مختصر بخوانند از نماز فرادى که آن را طول بدهند بهتر مى‏باشد. (ج‏۱، ص: ۷۶۸، مسأله ۱۴۰۲)

همچنین ایشان در جای دیگری از رساله در مورد استحباب خواندن نماز اول وقت به همین موضوع اشاره کرده و میفرمایند: مستحبّ است انسان نماز را در اوّل وقت آن بخواند و راجع به آن خیلى سفارش شده است و هر چه به اول وقت نزدیکتر باشد بهتر است ، مگر آن که تأخیر آن از جهتى بهتر باشد، مثلًا صبر کند که نماز را به جماعت بخواند. (ج‏۱، ص: ۴۱۸، مسأله ۷۵۰)

البته حضرت آیت الله بهجت و بعضی دیگر از مراجع معظم تقلید درباره مقدار زمانی که می توان به خاطر برپایی نماز جماعت صبر کرد فرموده اند:"… به شرط آن که وقت فضیلت نگذرد". حال این سوال مطرح می شود که زمان فضیلت هر نماز چه موقعی است؟

زمان فضیلت هر نماز چه موقع است؟

وقت فضیلت نماز ظهر از موقع زوال تا موقعى است که سایه شاخص به اندازه خود شاخص شود (منظور سایه‏اى است که از ظهر به بعد پیدا مى‏شود) و وقت فضیلت عصر از موقعى که سایه شاخص به اندازه خود آن است تا موقعى که به اندازه دو برابر آن شود و وقت‏ فضیلت نماز مغرب از غروب است تا ناپدید شدن «حُمره مغربیّه» (رنگ سرخى که بعد از غروب آفتاب در مغرب ظاهر مى‏شود) و وقت فضیلت نماز عشا از موقعى است که سرخى مزبور ناپدید مى‏شود تا یک سوم از شب و وقت فضیلت نماز صبح از اول طلوع فجر یعنى سپیده صبح است تا موقعى که هوا روشن شود. (توضیح المسائل امام خمینی ج‏۱، ص: ۴۲۱-۴۲۰- مسأله ۶۹۵)

دیده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب تبلیغ

امام علی علیه السلام :
العامِلُ عَلى غَيرِ بَصيرَةٍ كالسّائرِ عَلى سَرابٍ بِقِيعَةٍ، لا تَزيدُهُ سُرعَةُ سَيرِهِ إلاّ بُعدا؛
كسى كه بدون بصيرت عمل كند، مانند كسى است كه به دنبال سراب بيابان راه پيمايد. او هر چه تندتر رود دورتر مى‏ افتد.
امالی مفید: ص42، ح11

امام علی علیه السلام :
لا يَرْجُوَنَّ اَحَدٌ مِنْكُمْ اِلاّ رَبَّهُ وَ لا يَخافَنَّ اِلاّ ذَنْبَهُ؛
هيچ يك از شما جز به پروردگار خود اميد نبندد و جز از گناه خود نترسد.
نهج البلاغه: ح82، ص1123

امام علی علیه السلام :
اُحْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَيْرِكَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِكَ؛
با ريشه كن كردن بدى از سينه خود، بدى را از سينه ديگران، بيرون كن!
نهج البلاغه: ح169، ص1170