حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی ظهر امروز (یکشنبه) با پاسداران جوان نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که با شجاعت در مقابل ورود نظامیان امریکایی به آبهای جمهوری اسلامی ایران اقدام و متجاوزان را بازداشت کرده بودند، دیدار کردند و آنان را از نزدیک مورد تفقد قرار دادند.
فرمانده معظم کل قوا همچنین در سخنان کوتاهی، این اقدام ستایش برانگیز نیروی دریایی سپاه پاسداران را شجاعانه و همراه با ایمان خواندند و خاطرنشان کردند: کار شما بسیار عالی، جالب و بهنگام بود و در واقع باید این حادثه را کار خدا دانست که امریکاییها را به آبهای ما کشاند تا با اقدام بهنگام شما، آنگونه با دستهایی که بر سر گذاشته بودند، بازداشت شوند.
در این دیدار همچنین نماز ظهر و عصر به امامت رهبر معظم انقلاب اسلامی اقامه شد.

حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی به اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا، «عزم راسخ» و «کوشش بی‌وقفه» همه جوانان و دانشجویان ایرانی را تنها راه عقیم‌سازی توطئه‌های جبهه دشمن در برابر ایران اسلامی خواندند.
متن پیام رهبر انقلاب اسلامی که جمعه توسط حجت‌الاسلام والمسلمین جواد اژه‌ای نماینده مقام معظم رهبری در امور دانشجویان اروپا در پنجاهمین نشست سالیانه این اتحادیه در میلان ایتالیا قرائت شد، به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم
جوانان عزیز
اکنون به پنجاه سالگی اتحادیه‌ی خود رسیده‌اید؛ نهاد مبارکی که هدایت اسلامی و شوق و طراوت ایمان را با خصلت‌های جوانی و دانشجوئی پیوند می‌زند و محصول آن می‌تواند انسان‌های عالم و خردمند و پرهیزگار و با بصیرت باشد.
بکوشید که خود را و اتحادیه را با این هدف‌های بلند و سعادتبار، هر چه بیشتر، همساز و هماهنگ کنید.
کشور و ملت شما برای پیمودن راه طولانی خود به چنین انسانهائی نیازمند است. عزم راسخ و کوشش بی‌وقفه‌ی شما و همه‌ی جوانان و دانشجویان ایران در همه جا تنها راه برای عقیم‌سازی توطئه‌هائی است که جبهه‌ی دشمن در برابر ایران اسلامی سرافراز، از همه نوع و با ابزارهای گوناگون طراحی می‌کند. دل پر امید و توان پر قدرتِ مادی و معنوی خود را آماده و بهنگام، نگاه دارید و با توکل به خدای علیم و حکیم به پیش بروید. خدا یار و نگهدارتان.

گفتم منم اهل خطا ، گفتی که بخشیدم ، بیا
گفتم شکستم توبه ها ، گفتی که بخشیدم ، بیا

گفتم که ای ستّار من ، ای حضرت غفّار من
من بر خودم کردم جفا ، گفتی که بخشیدم ، بیا

گفتم ز خوبی خالی ام ، من دانه ای پوشالی ام
بنگر تهیدستم خدا ، گفتی که بخشیدم ، بیا

گفتم که احوالم بد است ، از بس گناهم بی حد است
بخشیده ای این بنده را ؟! گفتی که بخشیدم ، بیا

گفتم که نفسم سرکش است ، جایم درون آتش است

أِغفرلنا ، أِغفرلنا ، گفتی که بخشیدم ، بیا

شاعر : امیر عظیمی

برادران يوسف وقتي ميخواستند يوسف را به چاه بيفکنند، يوسف لبخندي زد؛
يهودا پرسيد، چرا ميخندي؟ اينجا كه جاي خنده نيست!
يوسف گفت:
روزي به اين فكر بودم، چگونه كسي ميتواند با من اظهار دشمني كند با اينكه برادران نيرومندي دارم!
اینک، خداوند  همين برادرانم را بر من مسلط كرد تا بدانم كه:
( نبايد به هيچ بنده يي تكيه كرد )
چون الله  ميفرمايد :
( اَلَيسَ اللهُ بِكافٍ عَبدَه ) سوره زمر (36)
< آيا الله براي بندگانش كافي نيست >

شب اوّل

این شب به نام «لیله المبیت» مزیّن است، در این شب یک حادثه مهمّ تاریخی واقع شد و آن این که در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا(ص) از مکّه به قصد هجرت به سوی مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیر مؤمنان علی(ع) برای اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر رسول خدا(ص) خوابید و مشرکان قریش که خانه رسول خدا(ص) را محاصره کرده بودند، به گمان آن که رسول خدا(ص) در بسترش آرمیده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشیرهای برهنه به منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه(ص) را بکشند، علی(ع) را دیدند که از آن بستر برخاست! بدین سان، رسول خدا(ص) در فرصتی مناسب خود را از چنگال مشرکان قریش نجات داد و علی(ع) نیز با این فداکاری، عشق و علاقه و برادری خود را نسبت به رسول خدا(ص)نشان داد؛ این در حالی بود که هر زمان ممکن بود کسی را که در بستر خوابیده به قتل برسانند.

آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ; بعضی از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودی خدا می‌فروشند؛ و خداوند نسبت به بندگان مهربان است» در حقّ آن حضرت نازل شد.

سال هجرت رسول خدا(ص) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلی عظیم در جهان اسلام روی داد.

روز هشتم

در روز هشتم ربیع الأوّل، سال ۲۰۶، شهادت امام حسن عسکری(علیه السلام) طبق روایتی واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزّمان، حجّه بن الحسن عجّل الله تعالی فرجه الشریف آغاز شد.

روز دهم

روز ازدواج رسول خدا(ص) با حضرت خدیجه کبری(علیها السلام) است در حالی که رسول خدا(ص) ۲۵ ساله بود و حضرت خدیجه(علیها السلام)۴۰ ساله. به همین مناسبت روزه این روز به عنوان شکرگزاری مستحب شمرده شده است.

روز دوازدهم

این روز مطابق نظر مرحوم شیخ کلینی و مسعودی و همچنین مشهور میان اهل سنّت، روز ولادت با سعادت نبیّ مکرّم اسلام(ص)است.

همچنین در این روز، رسول خدا(ص) بعد از ۱۲ روز که مسیر راه میان مکّه و مدینه را پیمود وارد مدینه گردید. و نیز روز انقراض دولت بنی‌مروان در سال ۱۳۲ است.

روز چهاردهم

در سال ۶۴ در چنین روزی، یزید بن معاویه به هلاکت رسید.

وی پس از سه سال و ۹ ماه خلافت که همراه با جنایات عظیمی بود – که مهمترین آن واقعه کربلا و شهادت ابی عبداللّه الحسین(ع) و یارانش می‌باشد – در سنّ ۳۷ سالگی در منطقه «حوران» زندگی ننگینش به پایان رسید؛ جنازه‌اش را در دمشق دفن کردند؛ ولی اکنون اثری از او نیست.

شب هفدهم

طبق روایات مشهور شیعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبیا، رسول معظّم اسلام(ص) است و شب بسیار مبارکی است.

همچنین یکسال قبل از هجرت رسول خدا(ص)، در چنین شبی معراج آن حضرت صورت گرفت.

روز هفدهم

همان گونه که گفتیم مشهور میان علمای امامیّه آن است که روز هفدهم ربیع الأوّل، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه(ص) است و معروف آن است که ولادتش در مکّه معظّمه، واقع شده است و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفیل بوده است. (عام الفیل سالی است که ابرهه با لشکرش که بر فیل سوار بودند به قصد تخریب کعبه آمد، ولی همگی نابود شدند).

همچنین در چنین روزی در سال ۸۳ هجری قمری، ولادت امام صادق(علیه السلام) واقع شده است و از این جهت نیز بر اهمّیّت این روز افزوده شده است.

ماه ربیع الأوّل گرچه آغاز آن آمیخته با خاطره غم‌انگیز و اندوه‌بار شهادت امام حسن عسکری(علیه السلام)است، ولی از آن جا که میلاد مبارک حضرت ختمی مرتبت رسول گرامی اسلام(ص) مطابق روایت معروف، در هفدهم این ماه و طبق روایت غیرمعروف، در دوازدهم آن واقع شده و میلاد حضرت صادق(ع) نیز در هفدهم این ماه است، ماه شادی و جشن و سُرور است.

از آن جا که هجرت پیامبر اکرم(ص) که سرچشمه دگرگونیِ عمیق در جهانِ اسلام و عزّت و شوکت مسلمین شد، و همچنین داستان «لیله‌المبیت» در این ماه واقع گردیده، و آغاز امامت پربرکت حضرت بقیه اللّه (ارواحنا فداه) همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش نیز می‌باشد؛ در مجموع از ماه‌های بسیار پربرکت و پرخاطره است

شب اول ماه ربيع ‏الاول سال سيزدهم بعثت را كه حضرت على^{(عليه السلام)} جاى پيامبر اكرم^{(صلى الله عليه وآله)} خوابيد، «ليلة المبيت» مى‏گويند. وقتى فرشته وحى، پيامبر را از نقشه شوم مشركان براى هجوم به خانه حضرت و كشتن وى آگاه ساخت، به آن حضرت دستور داد تا از مكه به عزم مدينه خارج شود. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) حضرت على^{(عليه السلام)} را از اين نقشه آگاه كرد و به او فرمود: «امشب در خوابگاه من بخواب و رواندازِ سبزِ مرا به خود بپيچ تا آنان تصور كنند كه من هنوز در خانه و در بستر آرميده‏ام و مرا تعقيب نكنند». آن گاه، پيامبر مخفيانه به سمت غار ثور حركت كرد.1 . اين اقدام امام، يكى از برجسته‏ترين فضائل اميرمؤمنان^{(عليه السلام)} است؛ به طورى كه بر اساس روايات شيعه و اهل سنت، چون على^{(عليه السلام)} اين كار را انجام داد، خداوند،آيه ذيل را در شأن وى نازل فرمود:2 «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ»؛3. «بعضى از مردم - با ايمان همچون على^{(عليه السلام)} به هنگام خفتن در جايگاه پيامبر - جان خود را به خاطر خشنودى خدا می‏فروشند و خداوند، نسبت به بندگان مهربان است». به فرموده امام سجاد^{(عليه السلام)} نخستين كسى كه جان خود را براى جلب رضاى خداوند تقديم كرد، على‏ بن ابى طالب^{(عليه السلام)} است.المستدرك على الصحيحين، 4

1.جعفر سبحانى، فروغ ولايت، ج 1، ص 45

2. طبرسى، مجمع البيان، ج 2، ص‏301؛ بحارالانوار، ج 19، ص 78؛ غزالى، احياءالعلوم، ج 3، ص 378؛ ابن الجوزى، تذكرة الخواص، ص 35؛ حاكم حسكانى، شواهد التنزيل، ج 1، ص 123؛ الغدير، ج 2، ص 47 - 49

3.بقره (2 )، آيه 207

4.ج 3، ص‏4.