شب اول ماه ربيع ‏الاول سال سيزدهم بعثت را كه حضرت على^{(عليه السلام)} جاى پيامبر اكرم^{(صلى الله عليه وآله)} خوابيد، «ليلة المبيت» مى‏گويند. وقتى فرشته وحى، پيامبر را از نقشه شوم مشركان براى هجوم به خانه حضرت و كشتن وى آگاه ساخت، به آن حضرت دستور داد تا از مكه به عزم مدينه خارج شود. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) حضرت على^{(عليه السلام)} را از اين نقشه آگاه كرد و به او فرمود: «امشب در خوابگاه من بخواب و رواندازِ سبزِ مرا به خود بپيچ تا آنان تصور كنند كه من هنوز در خانه و در بستر آرميده‏ام و مرا تعقيب نكنند». آن گاه، پيامبر مخفيانه به سمت غار ثور حركت كرد.1 . اين اقدام امام، يكى از برجسته‏ترين فضائل اميرمؤمنان^{(عليه السلام)} است؛ به طورى كه بر اساس روايات شيعه و اهل سنت، چون على^{(عليه السلام)} اين كار را انجام داد، خداوند،آيه ذيل را در شأن وى نازل فرمود:2 «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ»؛3. «بعضى از مردم - با ايمان همچون على^{(عليه السلام)} به هنگام خفتن در جايگاه پيامبر - جان خود را به خاطر خشنودى خدا می‏فروشند و خداوند، نسبت به بندگان مهربان است». به فرموده امام سجاد^{(عليه السلام)} نخستين كسى كه جان خود را براى جلب رضاى خداوند تقديم كرد، على‏ بن ابى طالب^{(عليه السلام)} است.المستدرك على الصحيحين، 4

1.جعفر سبحانى، فروغ ولايت، ج 1، ص 45

2. طبرسى، مجمع البيان، ج 2، ص‏301؛ بحارالانوار، ج 19، ص 78؛ غزالى، احياءالعلوم، ج 3، ص 378؛ ابن الجوزى، تذكرة الخواص، ص 35؛ حاكم حسكانى، شواهد التنزيل، ج 1، ص 123؛ الغدير، ج 2، ص 47 - 49

3.بقره (2 )، آيه 207

4.ج 3، ص‏4.