در امالی صدوق رحمه الله از امام صادق علیه السلام مروی است که می فرمایند: «اربعه لایدخلون الجنه»؛ چهار طایفه داخل بهشت نمی شوند، هر چه هم در دنیا حسنات داشته باشند؛ «الکاهن»؛ یکی کاهن ها و جادوگر ها «و المنافق»؛ دیگری انسان های دورو و انسان هایی که دلشان با زبان شان دو جور است؛ کسی که برادر دینی اش را با دو زبان ملاقات می کند، - وقتی جلو رویت می رسد، می گوید یک نوکر داری و آن هم من هستم، همین که شروع می کند پشت سرت بدگویی کردن، چنین انسانی منافق است و در قیامت با دو زبان وارد محشر می شود - حضرت در ادامه می فرمایند: «و له لسانان من نار»؛ دو تا زبان از آتش دارد؛ چون دو زبان در دنیا داشت. سعی کنید هر چه که هستید همان باشید، حتی در اظهار محبت.

«و مُدمِنُ الخمر»؛ سومین طایفه ای که داخل بهشت نمی شوند شرابخوار ها هستند؛ چهارم: «و القَتّات و هو النّمام»؛ چهارمین کسی که به بهشت نمی رود و راهش نمی دهند، قَتّات است. که به او نمّام می گویند، یعین کسی که فتنه انگیز و تهمت زن می باشد.

دیده شده توسط سليماني(نويسنده وبلاگ) در كتاب گناهان زبان ، همراه با حکایت های آموزنده، ص:101