ظاهراً بني‌صدر سعي مي‌كرد برخلاف ميل باطني، خود را هماهنگ با حضرت امام(ره) نشان دهد و قبل از حذف نيروهاي مكتبي برخورد با ولايت فقيه را به مصلحت خود نمي‌ديد، لذا در همين سخنراني براي اينكه خود را خط امامي جلوه دهد، گفت:
خط اصلي امام خط وحدت است،‌ وحدت مردم را با مرزبندي‌هاي قلابي بر هم نزنيد… اگر نخستين رئيس جمهور ايران خدايي نكرده، مخالف امام بنيانگذار جمهوري است، آن كسي كه موافق است، ‌كيست؟
البته نيروهاي مكتبي هم در مقابل شيطنت ليبرالها و گروهكهاي وابسته، بيكار نشسته و با افشاي اهداف پنهان آنها، اذهان مردم را روشن مي‌ساختند، به طوري كه حضرت حجت‌الاسلام و المسلمين هاشمي رفسنجاني در پاسخ به اتهامات بني‌صدر گفت:
من آماده‌ام تا دلائل خود را مبني بر عدم توافق صد در صد با آقاي بني‌صدر اعلام كنم و بگويم كه چرا ما نمي‌توانيم به طور همه جانبه با ايشان مثل آقاي رجايي موافق باشيم، خلاصه همانقدر كه ايشان از حكومت مكتبي‌ها وحشت مي‌كنند، ما هم به همان اندازه از حكومت ليبرالها وحشت داريم و نمي‌توانيم بعد از انقلاب تحمل بكنيم كه يك ليبراليسم بر كشور حكومت بكند كه انقلاب به كلي نابود بشود كه هيچ روح اسلام و روح رهبر و روح شهداء با آن موافق نيست… ايشان يك اقليتي را مورد نكوهش قرار مي‌دادند كه من دلم مي‌خواست كه ايشان آنقدر شهامت به خرج مي‌دادند كه صريح نام آن اقليت مجاهدين انقلاب اسلامي‌اند؟ يا دانشجويان پيرو خط امامند؟ آيا مدرسين حوزة علميه قمند؟ كي هستند اينها! يا همه اينها هستند.
آن كسي كه رئيس جمهور است و فرماندهي كل قوا هم به او تفويض شده است، جنگ را به وفق مراد خود مي‌بيند و به جاي بيرون راندن دشمن از خاك كشور، آن را دست‌ماية خوبي براي سركوب كردن و حذف نيروهاي مكتبي و وفادار به انقلاب اسلامي مي‌داند، و از سوي ديگر نيروهاي دلسوز و عاشقان ولايت از كوچكترين وسيلة دفاعي محروم بوده و تحمل چنين شرايطي براي آنها بسيار دردناك و كشنده بود.

بخشي از كتاب تاريخ دفاع مقدس