در این آیات اشاره به حالت جمعی از کافران کرده که هر روز شکل تازه ای به خود می گیرند؛ روزی در صف مؤمنان، و روز دیگر در صف کفّار؛ و باز در صف مؤمنان، و سپس در صفوف کفّار متعصّب و خطرناک قرار می گیرند. خلاصه، همچون «بت عیّار» هر لحظه به شکلی و هر روز به رنگی در می آیند و سرانجام در کفر و بی ایمانی از دنیا چشم می پوشند.

نخستین آیه از آیات فوق درباره سرنوشت چنین کسانی می گوید: «آنها که ایمان آوردند سپس کافر شدند باز ایمان آوردند و بار دیگر راه کفر پیش گرفتند و سپس بر کفر خود افزودند، هرگز خداوند آنها را نمی آمرزد و به راه راست هدایت نمی کند (إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا کُفْراً لَّمْ یَکُنِ اللَّهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِیَهْدِیَهُمْ سَبِیلًا)».

این تغییر روشهای پی در پی، و هر روز به رنگی در آمدن، یا مولود تلوّن و عدم تحقیق کافی در مبانی اسلام، و یا نقشه ای بود که افراد منافق و کفّار متعصّب اهل کتاب برای متزلزل ساختن مؤمنان واقعی، طرح و اجرا می کردند که با این رفت و آمدهای پی در پی، مؤمنان واقعی را در ایمان خود متزلزل سازند.

مشاهده شده توسط سليماني(نويسنده وبلاگ) در كتاب چهره منافقان در قرآن با استفاده از تفسیر پر ارزش نمونه، ص: 45